VERSLAG: St. Paul & The Broken Bones - 25/01 - Paradiso

St. Paul & The Broken Bones

Drie jaar geleden imponeerde St. Paul alle liefhebbers van de retro soul met zijn debuutalbum Half The City. De bleekscheet die eruitziet als een introverte student bleek over een stem te beschikken die zich kan meten met Otis Redding, Bobby Bland en Van Morrison. In combinatie met een krachtige podiumpersoonlijkheid speelde hij al snel de zalen plat. Tweede album Sea Of Noise is grootschaliger opgezet en probeert de weg te openen naar een groter publiek.

St. Paul houdt van Nederland en de liefde is ook wederzijds. Na in de zomer Tivoli uit te verkopen staat de zanger vanavond voor een uitverkocht Paradiso. Over enkele maanden is North Sea Jazz alweer aan de beurt. De Amerikaan opent vanavond krachtig met de intro van zijn tweede album. Gehuld in een grote cape wandelt hij mysterieus het podium op.

Zodra de cape afgegooid is wordt het hele sfeer element overboord gegooid. St. Paul pakt Paradiso in zoals het in deze oude kerk beaamt. Als een gospelpriester swingt en zingt hij over het podium. Het grotere geluid van zijn nieuwste album vertaalt zich ook live. De band speelt soms knallend en neemt een meer centrale rol in. De muzikanten staan ook zelf even in de spotlight met een door Booker T. & The MG’s geïnspireerd nummer. Hoogtepunt van het nieuwe album is een uiterst sensuele versie van ‘I’ll Be Your Woman’. Paradiso verandert even van een kerk in een slaapkamer.

Het gezelschap is echter op haar best in de traditionele soulnummers van het eerste album en enkele swingende covers. Tijdens ‘Broken Bones and Pocket Change’ zie en hoor je de soulzanger lijden. St. Paul begint de soulballade met het uittrekken van zijn schoen. Tegen het einde ligt hij kronkelend onder het drumstel. Dit is de showman op zijn best. De kracht van de band schittert tijdens Van Morrison zijn ‘I Have Been Working’. De blazers stuwen het rock ’n roll ritme op. De uitgebreide ruimte die ze krijgen voor enkele solo’s maakt diepe indruk. Tijdens de cover van ‘Shake’ laat St. Paul zien net zo energiek te zijn als Otis Redding.

De showman die St. Paul is maakt wederom diepe indruk. Het valt goed te begrijpen waarom hij zalen blijft uitverkopen. Hij put vooral uit zijn uitzonderlijke combinatie van een gouden stem en steengoede podium persoonlijkheid. Muzikale collega’s als Nathaniel Rateliff en Alabama Shakes maken echter de overstap naar zalen die een maatje groter zijn. St. Paul blijft daar nog bij achter. Er ontbreekt dat ene nummer waar iedereen op staat te wachten of de setopbouw die je blijft betoveren. Hopelijk vindt hij dat met zijn volgende album. Tot die tijd zal ook North Sea Jazz ongetwijfeld weer aan de lippen hangen van deze soulorkaan.