VERSLAG: Kid Down - 14/10 - Winston

Kid Down - 14/10 - Winston

Jaren lang was de underground scene in Amsterdam in een diepe winterslaap. De meeste kleine bandjes werden aangetrokken door een zaal als Goudvishal in Arnhem en andere plekken in het zuiden of noorden. Een jaar of twee geleden is hier verandering in gekomen en zalen als Winston, Volta en Zaal 100 in onze hoofdstad kwamen weer in de spotlight. Dit alles the danken aan Amsterdam Underground Collective (A.U.C.). Deze boekt tegenwoordig heel wat interessante shows, waaronder de drie bandjes van vanavond.

De heren van A Ticket Too Far besloten vorig jaar een emo/screamo band te beginnen en daar staan ze dan; de vijf lokale helden mogen de avond beginnen in Winston Kingdom. Beïnvloed door bands als Silverstein en Thrice hebben ze recentelijk een twee nummers opgenomen en verkopen deze bij hun merchandise. “Maar als ik jullie was zou ik het gewoon downloaden, want dan kost het geen geld natuurlijk.” Verraderlijk is dat de band op deze nummers heel gelikt klinkt, terwijl zanger Noam het op het podium vooral moet hebben van zijn harde uithalen. In de korte set worden nieuwe nummers uitgeprobeerd en zijn ze wat onwennig naar het publiek; “ik ben eigenlijk niet zo goed in verhaaltjes vertellen, dus we gaan meteen weer door.” Wellicht wanneer de clean vocals wel te horen zijn en ze wat beter op elkaar ingespeeld zijn, zouden ze best wel eens erg leuk kunnen zijn.

Ex-leden die een nieuwe band oprichten, we kennen er al een rits en sinds kort kunnen we Embrace Fire hier aan toevoegen. In deze maken de vijf Rotterdamse jongens muziek beïnvloed door bands als Minus The Bear, At The Drive In en Sparta. Met deze indie/post-hardcore heeft de band onlangs een debuut EP vol gespeeld en speelt deze vandaag live voor het Amsterdamse publiek. Dit moet vandaag helaas zonder drummer Denis, welke onlangs zijn arm heeft gebroken. Met een vervanger speelt de ongetekende band net zo lekker en de ex-leden uit Face Tomorrow, Spring Rain en Raise Kain weten vandaag veel nieuwe zieltjes te winnen. De heren doen dit jaar mee aan de Popronde en zullen door heel het land gaan met rode caravan, niet te missen dus.

In een tijd waar gothic make-up, lange bandnamen, belachelijk poëtische nummers en rare kapsel in zijn staat er een nieuwe band op: Kid Down. Ze bestaan pas twee jaar en brachten dit jaar hun debuut ‘And The Noble Art Of Irony’ uit waarmee ze eerder een plek wisten te bemachtigden op het Powerfest Festival. Op dit schijfje klinken de Zweedse jongens uit Åmål zoals ze op hun MySpace al aangeven: een mix van Fall Out Boy, Taking Back Sunday en Panic at the Disco. Hoewel ze op de plaat lekker hypermelodieuze nummers maken knalt het live een stuk beter. “We spelen de nummers live graag twee keer zo snel en ik begin er helemaal van te zweten.” Door de warmte op het podium moeten ook de gitaren vaak bijgestemd worden, wat niet deert en allemaal spontaan wordt volgepraat.

Wanneer je maar één album uit hebt is er weinig te geven en de setlist is dan ook erg kort. Tijdens het laatste nummer (Cut/Paste) gaat de band nog één keer helemaal los en krijgen ze in hun enthousiasme veel mee. De emorockers spelen in een zaal waar maximaal 200 mensen in kunnen, maar dit is lang niet gehaald; raar, want ze zijn makkelijk goed genoeg. Met de juiste promotie zouden ze met hun nieuwe tour makkelijk kunnen headlinen in de Melkweg. Zonder moeite!