VERSLAG: Sting - 05/04 - AFAS Live

Sting

Onverwacht kwam Sting vorig jaar met een nieuw album op de proppen. 57th & 9th is het eerste rock ’n roll album in 15 jaar. Een onverwacht succesje in de carrière van Sting, mede dankzij de jonge honden van The Last Bandoleros die veel achtergrondvocalen voor hun rekening nemen. Niet toevallig de mannen die vandaag ook het voorprogramma verzorgen. Gemiddeld genomen kunnen we Sting nog elk jaar in Nederland zien, maar altijd in een andere setting. De nieuwe plaat vormt weer een goede reden voor de Brit om naar Nederland af te reizen. De relatief knusse AFAS Live is de gelukkige locatie.

Het zijn dus de mannen van The Last Bandoleros die de zaal mogen opwarmen. De avond begint echter speciaal met een duet tussen Sting en zijn zoon Joe Sumner. Na enkele solo liedjes van Joe nemen The Last Bandoleros het stokje over. Dat is puur genieten. Je hoort gelijk waarom Sting onder de indruk is van deze heren. Dit is pure Amerikaanse rock ’n roll. De accordeon geeft de muziek een Tex-Mex jasje dat je tegenwoordig nog zelden hoort. De band bestaat uit drie steengoede zangers die afwisselend zingen. In combinatie met de harde rock ’n roll brengen de heren The Band, Flaco Jeminez en CCR samen. Het is vooral zanger Derreck die als een moderne Rick Danko boven het geheel uitkomt met zijn loepzuivere stem.

Daarna trapt Sting af. Zijn set bestaat vanavond uit veel nieuwe nummers, maar ook verschillende publieksfavorieten. Het valt vooral op hoeveel plezier de muzikanten hebben. In de band speelt naast vaste gitarist Dominic Miller ook diens zoon Rufus Miller. The Last Bandoleros en Joe Sumner schuiven regelmatig aan om liedjes extra vocale pit te geven. Het is een bijzonder achtergrondkoortje. Ze vullen de kern van de band van Sting goed aan. Het gebeurt vanavond zomaar dat je eerst vader en zoon Miller gitaarlicks ziet uitwisselen terwijl Sting en Joe een microfoon delen. Een echt familiefeest. Joe Sumner krijgt halverwege het optreden zelfs even alle ruimte van zijn trotse vader om een mooie cover van David Bowie zijn ‘Ashes To Ashes’ te spelen. Alles gebeurt met veel lol en zichtbaar plezier. Nummers als ‘She’s Too Good For Me’ zijn een gezellige chaos. De accordeonist rent het podium op en neer. De rest van The Last Bandoleros en Joe Sumner zingen enthousiast en ogenschijnlijk ongeorganiseerd de achtergrondvocalen.

Des te indrukwekkende zijn liedjes als ‘I Hung My Head’ en ‘Shape Of My Heart’. Waar het ene moment gezellige chaos regeert, wordt dit opgevolgd door pure perfectie. Elke toon valt juist tijdens ‘Shape Of My Heart’. Hier geen Tex-Mex aanvulling vanuit de accordeon, maar een sfeervolle laag die je zo naar Frankrijk voert. Sting zijn stem is nog net zo sterk als altijd. De lome basritmes vullen aangenaam de zaal.

Dat de kracht in deze kleine nummers zit beseft Sting ook heel goed. Naarmate het einde nadert werkt hij zich door steeds meer uptempo hoogtepunten heen. The Police nummers als ‘Roxanne’ en ‘Next To You’ worden uitgewerkt tot een swingende rock ’n roll setting. Het is van een rauwheid die vanavond energieker klinkt dan het origineel. Net wanneer na een lang uitgerekte ‘Every Breath You Take’ de eerste mensen de zaal beginnen te verlaten komt Sting nog eenmaal terug. Ditmaal voor een ijzingwekkende versie van ‘Fragile’. Je kan een speld horen vallen. Prachtig.

Met zijn lange staat van dienst weet je dat Sting live niet teleur stelt. Het is vooral knap hoe hij met een in steen gehouden oeuvre weet te verrassen. Vanavond is er een verbintenis tussen generaties. Zowel op het podium als in de zaal. De combinatie van zijn vaste band met de jonge gasten van The Last Bandoleros maakt dat de nummers levendig en modern klinken. De kern van Sting en The Police raakt daarbij nooit uit het zicht. Enkele moment lijkt het alsof je naar een opkomende rock ’n roll band met veel potentie staat te kijken, daarna hoor je tijdens ‘I Hung My Head’ de 65 jarige popgigant die het allemaal al een keer gezien heeft. Op die momenten heeft Sting oog voor perfectie waarbij elke noot raak is. Hier staat dan de muziekicoon die Sting is.