VERSLAG: Editors - 29/10 - 013

Editors - 29/10 - 013

Als je het realistisch bekijkt, zullen de concerten van Editors in 013 en Paradiso de laatsten zijn die de groep doet in zalen van deze omvang. Want hoewel de capaciteit van beide zalen toch ook respectievelijk 2200 en 1500 is, waren de concerten in een mum van tijd uitverkocht en dat bracht een opleving teweeg op sites als Marktplaats, waar kaarten voor soms €60,- tot €80,- werden aangeboden. En zo zal wederom een uitstekende liveband deze clubs verlaten en hun kunsten gaan vertonen in grote, sfeerloze hallen waar dit soort muziek zelden echt aan zal slaan.

Op maandag 29 oktober 2007 geven Editors in ieder geval nog een concert in de Tilburgse 013. Er zijn maar liefst twee voorprogramma’s, namelijk The Kissaway Trail en The Boxer Rebellion, waardoor de zaal vroeg opengaat en alles nogal vroeg begint. The Boxer Rebellion mag de spits afbijten en dat schijnen ze absoluut naar behoren te hebben gedaan. Gelukkig is ondergetekende wél op tijd voor The Kissaway Trail, die eerder dit jaar hun debuut-cd The Kissaway Trail uitbrachten. Zij spelen bij vlagen bijzonder sterke instrumentale stukken, maar erg samenhangend zijn deze niet. Buiten de instrumentale interludes weet de band niet te bekoren, wat mede te danken is aan een ergerlijke zanger/ gitarist, die zijn podiumperformance heel snel moet aanpassen, want dit kost (potentiële) fans.

Tijd voor Editors zelf en wat opvalt is de tamme reactie van het publiek bij hun opkomst. Een lauw applausje kan er nog wel af, maar het is al snel duidelijk dat Editors het publiek eerst moet entertainen, voordat ze energie terug zullen krijgen. De band trapt af met ‘Lights’ en switcht direct tussen de albums The Back Room (2005) en An End Has a Start (2007, klik hier voor onze recensie). Wat opvalt is dat Editors live de nummers veel meer oprekt dan op de cd. Veel nummers duren dan ook minimaal vijf tot wel tien minuten, wat vooral door instrumentale tussenstukken komt. Deze worden fantastisch uitgevoerd, met hulde voor de lichtshow die perfect inhaakt op datgene wat er zich op het podium afspeelt.

Gaandeweg wordt ook het publiek iets beweeglijker, wat vooral zanger Tom Smith zichtbaar goed doet. Qua uiterlijk en mimiek doet Smith denken aan cabaretier Thomas van Luyn. Geen groteske gebaren van Smith, maar kleine gezichtsuitdrukkingen zijn voldoende voor wat hilariteit. Smith is constant wonderbaarlijk intens bezig op het podium, maakt elk moment duidelijk mee en compenseert daarmee de rest van de band, die zichzelf het liefst buiten de spotlights willen opstellen. Slechts drummer Ed Lay wil nog wel eens iets geks op het podium doen, de rest is het vooral Tom Smith die de aandacht naar zich toe trekt. Muzikaal zit het wel goed bij Editors; de band speelt als een geoliede machine en weet van begin tot eind te boeien. Hoogtepunt is ‘You’re Fading’, het eerste nummer van de toegift. Het nummer staat niet op één van beide cd’s, maar op een bonus-cd van The Back Room. Op cd een rustig nummer van vier-en-een-halve minuut, live twee keer zo lang en een fantastische climax ligt continu op de loer.

Editors in 013 en Paradiso, dat gaat helaas niet meer zo snel gebeuren. De band is deze zalen ontgroeid en dat was in 013 in ieder geval al te merken. Normaal gesproken geven publiek en band elkaar energie in dit soort zalen, waardoor er meer interactie en meer sfeer mogelijk is. Editors kreeg de kans van het publiek niet meer om zich op dezelfde lijn te positioneren. Nee, het publiek was niet gekomen voor een feestje, maar om daadwerkelijk geëntertaint te worden door een topband. Editors is de 013 wat dat betreft dus inderdaad ontgroeid, want normaal gesproken merk je deze verhouding in zalen als de HMH en groter.