VERSLAG: Jens Lekman - 20/04 - TivoliVredenburg

Jens Lekman - 20/04 - TivoliVredenburg

Opnieuw moest vijf jaar gewacht worden op het nieuwste album van Jens Lekman - slechts zijn vierde in zeventien jaar. De meeste fans en critici hebben het hem direct vergeven; Life Will See You Now werd overal positief beoordeeld. Vanavond presenteert hij het album in TivoliVredenburg.

Lekman komt alleen het podium op om albumopener 'To Know Your Mission' akoestisch te spelen. Waar op het album dit nummer flink is opgefleurd met talloze instrumenten, ligt in deze kale versie de nadruk op de stem en teksten van de Zweedse zanger. Lekman heeft een stem waarvan je moet houden. Maar, ervan uitgaande dat het aanwezige publiek zijn stem inderdaad waardeert, vanavond haalt hij het maximale uit zijn zang. En dan die teksten - misschien nog wel zijn grootste aantrekkingskracht. Lekman is een verhalenverteller bij uitstek die over een toevallige ontmoeting of een fictieve gebeurtenis moeiteloos vijf minuten vult. Daarbij zet hij je ook graag op het verkeerde been, zoals bij het vrolijke 'Evening Prayer' wat eigenlijk over de vriendschap met een ziek persoon gaat. Het is het derde nummer op de setlist, waarbij hij inmiddels wordt ondersteund door zijn vrouwelijke band, bestaand uit een drummer, bassist en toetsenist. Het is een welkome toevoeging. Hoe goed zijn teksten en stem ook zijn, een volledige band maakt het interessanter en geeft de goed gearrangeerde liedjes ook de diepte die ze verdienen. De band speelt strak en vooral het plezier wat de bassist uitstraalt is aanstekelijk. Het enige minpunt is de hoeveelheid die niet live gespeeld wordt en uit de computer komt. De drummer blijkt een prima achtergrondzangeres te zijn, waardoor het niet nodig is dat achtergrondvocalen vanaf een sample komen - en hierdoor niet helemaal in het geheel passen. Dat strijkers en blazers vanaf een bandje moeten komen is ook een zonde; een concert van Jens Lekman met uitgebreidere band zou ongetwijfeld fantastisch zijn.

Vanavond in Utrecht moeten we het echter doen met een kleine band voor een kleine zaal. Het concert is hoog in het gebouw, in Cloud Nine, een brede zaal die nog niet eens half gevuld is maar toch als aangenaam wordt ervaren. Jens Lekman doet daarbij ook zijn uiterste best om te zorgen dat iedereen zich welkom voelt, met een warme glimlach en grappige anekdotes. Het past bij het optreden, waar achterin de zaal bijvoorbeeld rustig een kopje koffie wordt gedronken. Pas bij het vrolijke 'Opposite of Hallellujah' durft men te dansen en deint iedereen mee. Waar eerder slechts ingetogen met de schouders werd bewogen, worden nu voorzichtige stapjes naar links en rechts gedaan. Hierop volgt een andere Lekman-hit, 'I Know What Love Isn't', die moeiteloos overgaat in de beat van How We Met, The Long Version. De zaal wordt steeds enthousiaster en Lekman's jasje gaat uit. Dit drukkere deel van de set lijkt meer te worden gewaardeerd, maar wordt afgesloten met het rustige 'Dandelion Seed'. Hierna volgt, tot tweemaal toe, een toegift, waarin hij het met 'Your Arms Around Me' afsluit zoals hij begon: solo en akoestisch. Het tekent de mooie op- en afbouw van de set. En alhoewel, met uitzondering van 'How Can I Tell Him', zijn gehele nieuwe album is gespeeld luisterde het publiek aandacht. Men gaat tevreden naar huis en dat is een voortreffelijke prestatie met deze set.