VERSLAG: Royal Blood - 24/05 - Paradiso

Royal Blood

Het Britse duo van Royal Blood veroverde in 2014 de festivals bij storm. Met Mike Kerr op de bas en Ben Thatcher achter drums leverde het stel een verrassende en explosieve muziekmix. Na een korte pauze komt nu het tweede album eraan. Verrassend genoeg spelen de heren in Nederland (vooralsnog) geen festivals, maar als opwarmer voor hun volle zomerprogramma wordt Paradiso aangedaan. In het najaar komt Royal Blood nogmaals terug voor de AFAS Live.

De combinatie van bas en drums levert een explosieve mix die je niet verwacht. Ze spelen hardrock zoals je het kent van The White Stripes en Blood Red Shoes, maar dan toch anders. Dit komt vooral door de hoofdrol voor de bas. Het is Mike Kerr die zijn bas op verrassende wijze weet te bespelen. Waar het instrument normaalgesproken doet denken aan de lome funk van Bootsy Collins of de sensuele pop van Sting speelt Kerr het instrument als een moderne Jimi Hendrix. Tijdens verschillende solo’s vliegen zijn vingers als een tovenaar over het instrument. De drums van Thatcher creëren een knallende basis. Mike Kerr heeft een prima stem, maar hij moet het vooral van zijn instrumentale skills en enthousiasme hebben. Dankzij de korte nummers die zelden langer dan 3.5 minuut duren is dit ruim voldoende voor een ijzersterk optreden.

Gelijk met het tweede nummer ‘Lights Out’ is de zaal ingepakt. Het ritme refereert sterk aan The White Stripes. Ook qua stem komt Kerr even in de buurt van Jack White. Het refrein is catchy en krijgt de gehele zaal aan het springen. Geen wonder dat in twintig minuten al de eerste crowdsurfer door de zaal gaat. Naast de oude nummers staan er verschillende goede liedjes van de opkomende plaat op de setlist. ‘Hook, Line & Sinker’ is zo’n liedje. Dit is echte hardrock. Het heeft een industrieel gevoel waarmee dit nummer het midden houdt tussen The White Stripes en Nine Inch Nails. Het is knap dat Royal Blood ook afstand probeert te nemen van het kunstje van bassist en drummer. Enkele momenten laat Royal Blood horen de potentie te hebben om een breder pallet aan geluid op te bouwen. Er passeert een piano voor een popritme en ‘Blood Hands’ is een meeslepend lied. Het stuwende ritme kan zo in een technofeest belanden.

Het is vanavond duidelijk dat de heren zich voorbereiden op een succesvolle festivalzomer. Voor een zaal als Paradiso is een optreden van iets meer dan één uur erg beknopt. De energieke performance geeft Royal Blood hierin echter het voordeel van de twijfel. De kracht die Ben Thatcher in zijn drumspel gooit en de energie van Kerr zullen ongetwijfeld niet veel langer vol te houden zijn. Het optreden van vanavond kan makkelijk op Glastonbury, Roskilde en Werchter herhaald worden. Dat kan niet anders dan een succes worden.