VERSLAG: Marky Ramone - 14/06 - 013

Marky Ramone - 14/06 - 013

Het voorprogramma wordt verzorgd door de tieners van Forever Saturday (voorheen The Hague Idiots), die het publiek voorziet van een lekkere dosis punk/rock a la Blink 182, Green Day en Sum 41. De vier jongens zijn al een aantal jaar bezig en onlangs is bekend gemaakt dat ze dit najaar het land door reizen met de Popronde. Ze spelen vanavond o.a. het eerste nummer dat ze ooit schreven: ‘School’s Out’ en nieuw materiaal, zoals single ‘King For One Day’. Dat de jongens geïnspireerd zijn door eerder genoemde punk/rock bands is goed te horen. Zo spelen ze het nummer ’Second Date’, dat een vervolg is op Blink 182’s ‘First Date’. Gitarist Anthony zegt vereerd te zijn om het voorprogramma van Marky Ramone te spelen en ze eren hun held door de laatste song af te trappen met het bekende: “1, 2, 3, 4!”

Drummer Marc Steven Bell a.k.a Marky Ramone is naast CJ en Richie de laatste levende muzikant van misschien wel de grootste punkband aller tijden. Oke, hij was geen originele Ramone, maar heeft wel vijftien jaar lang met de legendarische band gespeeld. Naast Ramones is hij ook een tijdje actief geweest als drummer van Misfits.

“1, 2, 3, 4!” klinkt door de zaal, waarna de band de set start met ‘Rockaway Beach’. Binnen enkele minuten komen nummers als ‘Teenage Lobotomy’, ’Do You Wanna Dance?’, ‘Sheena Is A Punk Rocker", ‘Commando’, ‘Beat On The Brat’ en andere klassiekers uit het Ramones repertoire voorbij.

En zo gaat het concert voort. Het ene na het andere nummer vliegt voorbij, met tussenbeiden slechts enkele seconden van rust. Korte nummers, veel energie en een meezingend publiek kenmerken de avond. Het duurt vanavond echter wel wat langer dan gebruikelijk voor er een moshpit ontstaat. Je zou dit meteen bij het eerste nummer al verwachten. Naast Ramones nummers, spelen ze ook covers als ‘Surfin 'Bird’, ‘Let’s Dance’, ‘Needles And Pins’ en Motörhead’s knaller ‘R.A.M.O.N.E.S.’. Ook Joey Ramone’s cover van ‘What a Wonderful World’ wordt niet overgeslagen.

Achter de microfoon vinden we Ken Stringfellow (The Posies), een zeer energieke frontman die niet te stoppen is. Hij zoekt zoveel mogelijk oogcontact, gooit met setlijsten in het rond, trekt aandacht van mensen die met hun telefoon bezig zijn en schudt handen van fans op de voorste rij. Marky zit erg ontspannen en cool achter zijn drumstel, maar maakt regelmatig schoonheidsfoutjes. Soms is het duidelijk te zien dat hij buiten adem is, maar hij doet het wel op zijn 64e.

De setlist bestaat uit meer dan dertig nummers. Natuurlijk horen we vanavond ook het legendarische ‘I Wanna Be Sedated’ en klassiekers als ‘Rock 'N' Roll High School’, ‘The KKK Took My Baby Away’, ‘Pet Sematary’ en ‘Pinhead’. Er is maar één nummer die je kan verwachten als toegift en dat is het onvermijdelijke ‘Blitzkrieg Bop’. Het publiek schreeuwt “hey ho, let’s go!” en de gekte barst los. De zanger springt in het publiek en mengt zich tussen de fans. Met de klanken van Frank Sinatra’s ‘My Way’ komt er uiteindelijk een eind aan deze intensieve show.