VERSLAG: Plastic Tree - 10/11 - P60

Plastic Tree - 10/11 - P60

Afgelopen woensdag speelde het immens populaire Dir en Grey de Amsterdamse Melkweg plat. Een paar dagen later doen opnieuw een stel Japanse rockers ons land aan. Respectievelijk Plastic Tree zal vanavond spelen in de P60 te Amstelveen. Redelijk kleine zalen voor bands die in thuisland moeiteloos grote stadions vullen, wat helaas ook meespeelt bij beide entreeprijzen, voor maarliefst 25 euro gaan de kaarten weg.

De twee concerten lijken een aantal jaar te laat te zijn, dit aangezien de hype rond de J-rock lang niet meer op haar hoogtepunt is. Toch is het een feit dat er nog steeds een aardig aantal liefhebbers zijn, maar helaas niet allemaal bereid om naar beide/alle concerten te gaan. Wanneer het aan de organisatie JRock NL ligt komt hier binnenkort verandering in. Veel mensen klagen dat Japanse bands ons land overslaan en vooral in Frankrijk en Duitsland optreden, maar deze organisatie houdt de eer hoog. JRock NL is twee jaar gelegen opgericht uit een simpele ‘dit kan ik ook wel’-gedachte en organiseert deze avond.

Plastic Tree is al zo’n veertien jaartjes bezig en waagt eindelijk een stapje buiten thuisland, iets wat we kunnen bestempelen als een groot succes. De concertzaal mag dan wel niet tot de nok toe gevuld zijn, het publiek wat er is, is vanaf de eerste noot al enthousiast. De band krijgt tussen de nummers ongekend veel applaus en zanger Arimura Ryuutarou wilt dolgraag het publiek bedanken. Helaas kan deze verlegen frontman geen Engels en al helemaal geen Nederlands. Het Japanse commentaar tussen de nummers wordt slechts door een enkeling (echt?) verstaan, maar door iedereen toegejuicht.

De band mag dan ooit begonnen zijn als visual kei band (gekenmerkt door een excentriek uiterlijk met veel make-up), vandaag ziet het viertal er redelijk ‘normaal’ uit op het podium. Het is vooral het publiek wat zich heeft uitgesloofd en helemaal wild wordt wanneer ze de hand van de zanger kunnen aanraken. Opvallend is dat het publiek vooral jonge meisjes zijn, dit met een ouder aan hun zij of achterin de zaal.

Muzikaal gezien slingert de groep tussen commerciële popliedjes en donkere rock - dit terwijl de band zijn naam heeft van Radiohead’s ‘Fake Plastic Trees’. Aangezien de teksten Japans zijn, kan slechts een enkeling de pakkend en catchy woorden meezingen. Anderen neuriën voorzichtig mee met hun favoriete nummers.

De entreeprijs mag dan aan de hoge kant zijn, gelukkig krijgt het publiek vandaag meer dan waar voor hun geld en speelt de band een erg lange set. Iets wat voor de fans plezierig is, maar voor de vele ouders een hels drama... Voor de liefhebbers van het genre komt er volgend jaar natuurlijk opnieuw een Japanse conferentie en zijn er momenteel besprekingen voor meerdere concerten. We zien jullie daar!