VERSLAG: Arcade Fire - 13/11 - Heineken Music Hall

Arcade Fire - 13/11 - Heineken Music Hall

De kaarten voor het afgelaste concert in het Utrechtse Vredenburg eerder dit jaar konden ingewisseld worden. Wegens ziekte van mister Butler moest de zegetocht van Arcade Fire na de release van Neon Bible even op zich laten wachten. De Festivals zorgde echter voor een leuk tussendoortje, maar nu werd het tijd om al de aandacht te kunnen vestigen op hetgeen Arcade Fire te bieden heeft teijdens een Live optreden. En ja, dat is nogal wat.

Voordat het zover is mag Wild Light aftrappen. De aftrap begint met een aantal nummers van de EP. Het geluid van de band wordt gedragen door 4 heren die graag van instrument wisselen; allen lijken ze hun instrumenten wel te beheersen en de band heeft dan ook een volwassen geluid. De melodieën klinken fris, de drummer voorziet het geheel van wat pit. Het is alleen allemaal net niet genoeg, waardoor het niet echt blijft hangen. Het publiek is dan ook nog niet warm voor Arcade Fire, of juist wel?

Want wat een vertoning is Arcade Fire op het podium. Predikende gelovigen worden los gelaten op het publiek via de diverse beeldschermen, gepositioneerd tussen al de drukte op het podium. Met z'n tienen wordt er vervolgens afgetrapt met 'Black Mirror' en direct wordt duidelijk dat kosten nog moeite gespaard blijven om het complexe geluid van Arcade Fire live uiteen te zetten. We horen en zien een xylofoon, orgel, trombone, violen, trompet, een extra trom en hi-hat. Dit allen naast de standaard setting van gitaar, bas en drums.

De set wordt sterk vervolgd met 'Neighboorhood #2 (Laika)' en de laatste single 'No Cars Go'. Wel is het jammer dat door de vele instrumenten en ingewikkelde samples, de sound niet altijd even zuiver overkomt in de vrij grote muziekhal. Daar waar wellicht voor een ongeoefend, of slecht gepositioneerd, oor een brei aan klanken ten gehore wordt gebracht, ontvouwen deze zich voor de liefhebber tot een wonderschoon pallet.

Extase voor het oprapen met onbegrip op de loer. Aan de sfeer die gecreëerd wordt met visuals, verlichting en het enthousiasme van de band zal het niet liggen. De uitzinnigheid van de muzikanten wordt echter moeizaam opgepakt door de 5000 aanwezige Arcade-fans.

Uiteindelijk zorgen de opzwepende opmerkingen van Win Butler en een goddelijke vertolking van 'Neighboorhood #1 (Tunnels)' dat het hemelse vuur zich alsnog verspreidt. Het multi-instrumentale feest kan nu niet meer stuk en de hoogtepunten volgen zich in rap tempo op. Iedereen draagt dan ook zijn steentje bij op het podium, en dit op een zeer professioneel niveau. Chapeau! Ook de theatrale wijze waarop vrouwlief Regine voorlopige afsluiter 'Rebellion (Lies)' kracht bij zet is bewijs van de grote klasse die Arcade Fire hier laat zien. Toegiften 'Keep The Car Running' en 'Wake Up' zorgen voor de absolute hoogtepunten en brengen de sfeer tot aan de poorten van St. Petrus zelve.

De zaal mag dan misschien te groot zijn om het geluid van Arcade Fire volledig te kunnen dragen, een intense muzikale belevenis als deze is zeldzaam. Arcade Fire heeft zijn plek bewezen en dat wil je delen met meer mensen dan er vierkante meters zijn in Vredenburg of Paradiso. Voor de perfecte akoestiek luister je naar de cd.