VERSLAG: Miranda Lambert - 16/8 - Openluchttheater Caprera

Miranda Lambert - 16/8/2017 - Openluchttheater Caprera

Vanavond speelt Miranda Lambert voor het eerst in Nederland. Lambert is een van de grootste country artiesten van het moment en het wekt dan ook geen verbazing dat het openluchttheater in Bloemendaal is uitverkocht. Na enkele nummers vertelt de Texaanse zangeres dat ze best zenuwachtig is voor dit eerste optreden in ons land. De warme ontvangst door het enthousiaste publiek maakt dat dit eigenlijk helemaal niet nodig was.

Engeland is goed vertegenwoordigd op het podium. Niet alleen komt slide gitarist Spencer Cullum Jr. uit de band van Miranda uit Engeland, ook voorprogramma Ward Thomas hoefde alleen maar de Noordzee over te steken om hier te komen. Hoewel country bij uitstek een Amerikaanse stroming is, bewijzen de twee zusjes dat ze het in Engeland ook kunnen. Begeleid door slechts twee muzikanten, een op gitaar en een op cajon, komt de tweestemmige zang in nummers als ‘Guilty Flowers’ en ‘Carry You Home’ goed tot zijn recht.

Als Miranda Lambert begint, is het een stuk drukker op het podium. Wat bewonderenswaardig is, is hoe een band met vier gitaristen (inclusief Miranda zelf), een bassist, een slide gitarist die ook nog banjo en mandoline speelt, een toetsenist, een drummer en een achtergrondzangeres zo open kan klinken. Het spreekt voor het niveau van de muzikanten dat zoveel instrumenten op het podium niet leidt tot een muur van geluid, maar dat ieder bandlid duidelijk zijn eigen functie heeft.

Terug naar Miranda. Halverwege het optreden noemt ze zichzelf een voorbeeld van ‘bad shit that happens to good people.’ Ze vertelt dat ze is gescheiden en dat dit door de media breed is uitgemeten. Ze vertelt dat ze daarna iets te veel naar de fles greep. Die scheiding, van Blake Shelton, en de nasleep daarvan zijn belangrijke thema’s op Lamberts laatste plaat, The Weight of These Wings. Wat die plaat en daarmee ook de Miranda Lambert die we vanavond op het podium zien zo bijzonder maakt, is dat ze zichzelf nooit als slachtoffer neerzet. Hier staat een sterke vrouw die zich kwetsbaar durft op te stellen en daarmee slechts bewondering afdwingt. Een superster die gewoon zegt dat ze zenuwachtig is, maar dat haar er niet van laat weerhouden om een fantastisch optreden te geven.

Nu wekt dat weinig verbazing, want ook op eerdere albums presenteerde Lambert zich als een vrouw die zich niet door anderen de wet laat voorschrijven. In ‘Mama’s Broken Heart’ laat ze prettig rockend duidelijk weten dat ze zelf wel uitmaakt hoe ze omgaat met haar gebroken hart. ‘Gunpowder and Lead’ vertelt het verhaal van hoe ze een man die haar mishandeld heeft opwacht met een geweer. Dit is feminisme zoals het bedoeld is. Maar er is ook voldoende ruimte voor lichtere teksten met nummers als ‘Pink Sunglasses’ en ‘Little Red Wagon.’

Ondertussen maken de bandleden op het podium dansjes met elkaar en wordt er door het publiek luidkeels meegezongen. Lambert weet haar persoonlijke teksten namelijk vaak te verpakken in vrolijke, pakkende nummers en de sfeer in het theater is dan ook uitstekend. Maar zoals het een goede setlist betaamt wordt het tempo soms ook teruggeschroefd. Een hoogtepunt is ‘The House That Built Me’, spaarzaam begeleid door een klein deel van de band.

De toegift begint met Miranda die solo ‘Tin Man’ van haar laatste album speelt. Hier zien we haar op haar meest kwetsbaar. Zichzelf begeleidend op gitaar zingt ze over haar gebroken hart en iedereen weet over wie het gaat. De avond wordt afgesloten met een versie van U2’s ‘I Still Haven't Found What I'm Looking For’ waar het Ierse kwartet hun petjes voor af zou nemen. Na dit nummer gooit een van de gitaristen, waarschijnlijk per ongeluk, zijn plectrum in het water voor het podium. Even later waadt er iemand zonder shirt en schoenen doorheen. Of hij het plectrum heeft gevonden vertelt het verhaal niet, maar wel dat het voor de fans niet veel langer had hoeven duren voordat Miranda Lambert ons landje aandeed.