VERSLAG: Nadia Reid - 05/09 - Paradiso

Nadia Reid - 05/09 - Paradiso

“It is good, it is good. It is good to love a heart”, zingt Nadia Reid al vroeg tijdens haar debuut in Amsterdam. Deze tekstregel uit ‘Seasons Change’ is karakteristiek voor zowel het oeuvre van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter als haar show in de bovenzaal van Paradiso. Het is - zo nu en dan onbereikbare - liefde wat de klok slaat.

Nadat Reid op indrukwekkende wijze solo heeft afgetrapt met ‘Seasons Change’, betreedt gitarist Sam Taylor het podium. Het duo blijkt een muzikale ‘match made in heaven’ te zijn. Terwijl Reid haar vocalen ondersteunt door weinig complexe akkoordenschema’s af te werken op gitaar, excelleert Taylor zonder daarbij de zang in de weg te staan. Met de tremolo arm tussen ringvinger en pink glijdt hij soepeltjes tussen de partijen van Reid door. Zijn vingervlugheid gaat niet gepaard met een orkaan van geluid. Dit creëert een soort openheid, die maar weinig artiesten dit duo nadoen.

Ook Reids gitaarspel draagt stevig bij aan het algehele hoge niveau van het concert. Ze is niet het typische folkmeisje, durft haar snaren hard aan te slaan. De presentatie van de liedjes is vooral hierdoor uiterst direct. Die directheid is er overigens ook op de momenten dat de Nieuw-Zeelandse in de pauzes tussen de nummers het woord aan het publiek richt. Haar ontwapenende praatjes kunnen op goedkeuring rekenen. Het valt op hoe ontspannen ze op het podium staat; de achteneenhalf uur slaap en de fietstocht door Amsterdam waar ze over vertelt, hebben haar duidelijk goed gedaan.

Vlak voor ‘The Arrow And The Aim’ ziet Taylor zich gedwongen om Reid en haar babbels even tot de orde te roepen: ‘serious time’. Zodra een nummer is ingezet, is de focus echter altijd daar. Gedurende ‘Reach My Destination’ is Reid zichtbaar verbaasd over de keuzes van de lichtman, maar de muziek heeft hier niet onder te lijden. Ondanks die verbazing is er overigens ook liefde voor de lichtman, die later op de avond de titel ‘our light guru’ krijgt.

Op haar dit jaar uitgebrachte album Preservation klinkt Reid over het algemeen iets minder somber dan op haar thematisch zware debuutplaat Listen to Formation, Look for the Signs. ‘Ain’t Got You’ is daarop een uitzondering, en het is dit nummer waarmee ze de avond afsluit. Reid blijft een stukgelopen relatie met zich meetorsen, al heeft ze met haar muziek een indrukwekkende uitlaatklep gevonden.