VERSLAG: The Hives - 29/11 - Paradiso

The Hives - 29/11 - Paradiso

Het is donderdagavond, een koude koopavond in de straten van Amsterdam. In het uitverkochte (en dus knusse) Paradiso heerst er na twee voorprogramma's een uitgelaten sfeer. Bijna iedereen in de zaal weet wat komen gaat. Optredens op Lowlands/Pukkelpop en in Paradiso (twee jaar geleden) hebben hier wel voor gezorgd. Het is nu aan de wervelstorm die The Hives heet, alle hooggespannen verwachtingen waar te maken.

Als achter het podium in rode neonletters "The Hives" oplicht, is het zover. Het komende uur zijn the Hives, zonder enige noemenswaardige concurrentie, ieders favoriete band. De setlist zit vanavond slim in elkaar. Na opener 'Bigger Hole To Fill' ligt de nadruk op het wat oudere werk. Stuk voor stuk nummers, die Paradiso, flink in beweging krijgt. De band zelf staat ook alles behalve stil. Het is moeilijk niet te glimlachen als je charmeur Howlin' Pelle Almqvist aan het werk ziet. Voordurend bespeelt hij het publiek met zijn guitige glimlach, kushandjes, karatetrappen en andere grappen en grollen. Dit is zo'n geboren entertainer dat het moeilijk te geloven is dat niemand hem nog een rol in een comedy-serie of film heeft aangeboden.

The Hives zijn natuurlijk op tour om hun nieuwe album, met de epische titel: The Black and White Album te promoten. Deze titel, verwijst natuurlijk naar de gardarobe van de mannen, met een dikke knipoog naar twee van de belangrijkste albums ooit (The Black Album van Metallica en The White Album van The Beatles). The Hives gebruiken wel vaker grootheden in hun albumtitels. Zij het een Romeinse keizer ('Veni Vidi Vicious') of de meest indrukwekkende jagende dinosauriër, die ooit heeft bestaan ('Tyrannosaurus Hives').

Over de jaren heen is het geluid van The Hives steeds gelikter geworden. Deze lijn wordt in het nieuwe werk duidelijk doorgetrokken. Voor het laatste album zijn zelfs een paar topproducers aangetrokken, die normaal in de pop/hiphop hun brood verdienen.

Toegegeven: dit nieuwe geluid komt live een stuk beter uit de verf dan op cd. 'Try It Again' en 'Tick, Tick Boom' worden goed opgepikt en ook tijdens de wat oudere nummers lijken de gitaarversterkers net wat gladder te zijn afgesteld. Nummers als 'You Dress Up For Armageddon' en in de toegift het toch wel dodelijk saaie 'T.H.E.H.I.V.E.S.' zijn echter een brug te ver. Het publiek is dan terecht blij dat de band nog het knallende (en oude) 'Hate to Say I Told You So' achter de hand heeft.

The Hives hebben het live allemaal in huis. Bijster origineel is het niet, niet alle nieuwe nummers zijn even goed, maar charme en bravoure maken heel veel goed.