VERSLAG: Across Five Aprils - 8/12 - Musicon

Across Five Aprils - 8/12 - Musicon

Het klinkt als een prima avond; vijf metalcore bands, afkomstig uit vijf verschillende landen voor maar zes euro. Gezien het feit dat de Musicon zelfs een voorverkoop in heeft gelast ben ik blijkbaar niet de enige die daar zo over denkt. Één klein probleempje is er echter wel: wat is nu precies de begintijd? Flyers met daarop 18:00 en 18:30 doen de ronde, terwijl de site van Musicon spreekt over 20:00.

Persoonlijk heb ik de ‘gok’ genomen om net iets voor achten te arriveren. Wanneer ik rond 19:00 gebeld word met de vraag waar ik blijf, ben ik even bang dat die gok verkeerd uitpakte. Gelukkig krijg ik al snel te horen dat ze nog niet begonnen zijn. Net iets voor acht uur kom ik bij de Musicon aan en kunnen we door het raam zien dat de eerste band op het punt van beginnen staat, gelukkig precies op tijd dus.

Het Engelse Shadow Law mag de aftrap verrichten, volgens eigen zeggen maken ze ‘power metalcore’ en dat klinkt inderdaad net zo apart als het klinkt. Metalcore-zang, breakdowns in de combinatie met gitaarsolo’s uit de power-metal hoek. Al met al een leuke opener met een verrassende aanpak in de steeds overvollere metalcorescene. Helaas zorgt deze aanpak ook voor wat minder samenhang binnen de nummers, waardoor het lastig is om je aandacht erbij te houden. Positief punt voor de mannen uit Bristol is dat ze gratis demo CD’s met daarop drie tracks verspreidden aan het eind van hun show!

De tweede act van de avond komt helemaal uit Duitsland en heeft blijkbaar nog geen slaapplek geregeld. Na een paar nummers komt er namelijk vanaf het podium een oproep naar het publiek, of er nog iemand is die de vijf leden van Parachutes onderdak kan bieden. Dit is voor mij ook meteen het meest opvallende gedeelte van de show, muzikaal doet de band me namelijk niet heel veel. Een redelijke post-hardcore/emocore band als één van de openers, maar in mijn ogen ook niet meer dan dat.

Als derde band mag de enige Nederlandse band, Setting for Disaster, het podium betreden. Hoewel, Nederlands!? Met leden uit Engeland en Amerika kan je gerust spreken van een internationaal gezelschap. Na hun optreden op Taste of Chaos (en op Myspace) een maand geleden heeft deze band duidelijk aan populariteit en naamsbekendheid gewonnen. Meerdere malen heb ik Setting for Disaster voor een man of twintig zien spelen, en ook de vorige show die ik van ze zag in Musicon was niet erg druk.

Vandaag is het echter anders: het grootste gedeelte van het publiek blijkt zelfs afgekomen op de band, en vooraan gaan de (veelal jonge) kids goed uit hun dak op de metalcore. Ondanks hun live ervaringen kan in persoonlijk nog steeds niet zoveel met de band. Al kan ik het wel steeds beter waarderen en betrap ik me er zelfs op enkele tekstflarden mee te kunnen zingen. Hard werken loont echter wel, want deze band wordt steeds beter. Ook krijgen de jongens steeds mooiere optredens, zoals in januari met The Blackout. Ik gun het ze wel en wanneer ze overal het publiek zo enthousiast krijgen als in Den Haag kan er nog veel moois ontstaan!

Tijdens deze internationale avond konden we daarna verder met de Belgische afvaardiging: The Maple Room. Bij mensen die de band eerder hebben gezien (in het voorprogramma van Bullet for My Valentine, Funeral for a Friend, Silverstein of Eighteen Visions bijvoorbeeld) valt meteen iets op: het is wel erg leeg op het podium. Door problemen in de bezetting heeft screamer Dries de basgitaar erbij gepakt en gaat de band verder als een vijf-persoons band, maar dat er ook een gitarist (en daarmee de derde vocals) miste was mij nog niet bekend. Een kort gesprek met zanger Jef leert dat er problemen waren met het krijgen van verlof, waardoor The Maple Room met een gitarist minder op tour moest.

Helaas is dit gemis ook te merken in de set, deze is namelijk erg kort – een klein half uurtje. Hierin wordt vooral de nadruk gelegd op het de nummers van het nieuwe album ‘A Glimpse from the Inside’, maar ook worden oudjes als ‘Emily Can Be’ natuurlijk niet vergeten. Het publiek weet ook niet zo goed hoe te reageren op de heren, en is dan ook vrij malt. Volgend jaar komen ze terug, in hun volledige vijftallige bezetting, en dan hoop ik weer te kunnen genieten van The Maple Room. Genieten zoals tijdens hun geweldige show op Groezrock 2006, al is dat een hele hoge lat.

Tenslotte dan de afsluiter: Across Five Aprils uit Chattanooga, Tennesee, die eerder dit jaar goede shows neerzette in Amsterdam en Arnhem. De hele tour speelt de band al laat, vaak zelfs rond middernacht, voor half leeglopende zalen. Om deze reden hebben ze slechts een set van een half uur gepland. Musicon is echter een positieve uitzondering: iets over elven in een volle zaal komt het bebaarde vijftal het podium op.

In februari brengt A5A hun nieuwe plaat ‘Life Underwater’ uit op Victory Records, en daar worden alvast een aantal nummers van gespeeld. Het blijft verder altijd een moeilijke keuze; want hoe reageert het publiek op onbekende nummers? Gelukkig is de reactie erg goed te noemen en werden de nieuwe nummers goed ontvangen en valt de beweging in het publiek nooit helemaal stil. Uiteraard worden ook de nummers van hun vorige plaat ‘Collapse’ niet vergeten, en de singalongs, moshpits en zelfs kleine stagedives en pile-ons zijn tijdens nummers als ‘Sunnyland’ en ‘Let’s Whisper’ niet van de lucht.

Het publiek geniet en de band zelf geniet mee. Na een ruim half uurtje zit de set er helaas op, maar gelukkig wordt de roep om een toegift gehonoreerd. Met ‘BlueEyed Suicide’ van hun debuut ‘Tragedy in Process’ komt er aan een mooi avondje in de Musicon helaas een einde..