VERSLAG: Rise Against - 12/11 - Afas Live

Rise Against - 12 november 2017 - Afas Live

Er is de laatste tijd genoeg in het nieuws waarover je je als jongere boos zou kunnen maken. Gouden periode voor maatschappijkritische punkbands zou je denken. Toch zijn er maar enkele van dit soort bands die in Nederland echt een grote zaal kunnen vullen. Green Day natuurlijk, Prophets of Rage, maar zeker ook Rise Against. De band stond drie jaar geleden in de Heineken Music Hall en mag het vanavond op dezelfde locatie opnieuw laten zien.

In een niet uitverkocht, maar goed gevulde zaal begint het concert met een animatie-filmpje waarin een atoombom gegooid wordt op een groep onschuldige burgers. Amsterdam is de volgende stad die aan de beurt is. Bam. Statement gemaakt. 'Chamber The Cartridge' knalt er hierna ook nog best lekker in. De vuisten gaan de lucht in en er wordt meegebruld met de vele whoohoo's.

Tijdens 'Ready to Fall' en 'The Violence' blijkt er echter iets in de band niet helemaal lekker te zitten. Het lijkt wel alsof de band te snel wil en zanger Tim McIlrath het allemaal niet helemaal kan bijbenen. Pas bij 'Satellite' komt Rise Against weer op stoom. Dit nummer komt uit de Melkweg-periode waaraan Mcllrath tijdens de show weemoedig terugdenkt. Maar uitgerekend dan is het tijd voor een korte pauze met een nieuw animatie-filmpje. De bedoelingen zijn goed, maar op deze manier is de vaart eruit.

Na een heerlijk 'Collapse', het nieuwe 'House on Fire' en 'Prayer of the Refugee' komen we aan bij het traditionele akoestische blok. Dit is een kleine verademing, al is het maar omdat Mcllrath nu zelf het tempo van de nummers bepaalt en hij niet zo gehaast door de nummers heen hoeft te vliegen. 'Swing Life Away' en 'Hero Of War' blijven hoogtepunten van een Rise Against show. Zo bewijst de zanger toch nog dat hij echt wel van de buitencategorie is.

Hierna knalt Rise Against door met 'Help is on the Way', dat enthousiaster ontvangen wordt dan menig hit van 'The Sufferer & The Witness' en 'Survive' dat wordt opgedragen aan Chris Cornell en Chester Bennington. Hierna wordt er met 'Wolves' en 'Give it All' rap een einde aan het concert gedraaid. Er kan nog net een encore vanaf in de vorm van 'Saviour', maar daarna is het echt afgelopen.

Voor een band met zoveel vuur in hun teksten laat Rise Against vanavond erg weinig scherpte zien. Er is genoeg reden om als punkband goed boos te zijn met de huidige situatie in de wereld. Rise Against is dit, maar laat dit vanavond alleen via hun animatie-filmpjes merken. Slecht was het niet vanavond, maar er gebeurt ook weinig memorabels. De drie akoestische nummers redden het concert. Laten we hopen dat komend festivalseizoen Rise Against wat scherper oogt.