VERSLAG: Parov Stelar - 1/12 - TivoliVredenburg

Parov Stelar - Tivoli Vredenburg

Het is een ijskoude 1e december. Parov Stelar had geen beter moment kunnen kiezen om Tivoli Ronda op te warmen met zijn meeslepende swing, beukende bas en vrolijke beats.

Het is al de 2e avond op rij dat deze Oostenrijker de Ronda vult, en zijn ensemble en hij naderen het einde van een volgens eigen zeggen succesvolle Europese tour. Je merkt het niet aan hun energie: vanaf de eerste seconde spat die van het podium af en zorgt ervoor dat iedereen snel met de voetjes van de vloer gaat.

Dat ze er zin in hebben merk je ook aan het tijdstip: tien voor 9 beginnen ze al met spelen. Je denkt dan nog, misschien dat ze dan ook een kwartiertje eerder stoppen? Maar als de hele zaal om half 11 om een vijfde toegift aan het roepen is, ben je de ijskou buiten allang vergeten, zou je zo nog een uur door willen zien spelen, en heb je het gevoel dat je het hele weekend door zou kunnen swingen.

Stelar bevindt zich in een interessant genre: fusion, maar dan niet het pretentieuze soort. Hij pakt de beste elementen van swinging jazz en EDM en mixt ze samen tot een heerlijk mengsel, eentje waar de heupen van iedere leeftijd los van komt.

Want de zaal is gevuld met een diverse doelgroep: van jonge vriendengroepen tot in kokette jaren ’20 stijl jurkjes gehesen meisjes tot stelletjes die toch al bijna hun pensioen aantikken. En of je nu tegen het podium aangedrukt staat, midden in de zaal, of op een van de traptreden of de balkons die de Ronda rijk is - overal is het een feestje.

Het gladde mengsel van Stelars' muziek leent zich uitermate goed voor Hollywood soundtracks en achtergrondmuziekjes voor reclames, en het kan dan ook goed zijn dat je zijn grootste hits daarvan kent.

Maar ze blijken ook prima een hele zaal vol mensen vers van de vrimibo aan het feesten te krijgen. Stelar is een mysterieus figuur op het podium: ver verheven boven de rest van de bandleden staat hij in een simpel t-shirtje op knopjes te drukken en springt hij af en toe een beetje mee.

Het is net als bij zijn laatste optreden in Nederland het ensemble dat hij meebrengt die een band met het publiek creeert. De knappe zangeres wiens stem prachtig past bij de vele genres muziek die de revue passeren. Een drummer die zorgt voor zo’n diepe en strakke beat dat je hem door je borstkas heen voelt dreunen. Een zeer creatieve gitarist die tijdens de interlude een flamenco versie van Gorillaz ‘Clint Eastwood’ uit een akoestische gitaar weet te toveren, bijgestaan door een van de leden van de blazerssectie.

En ja, die blazerssectie blijkt toch wel een waardevolle toevoeging vergeleken met zijn vorige optreden waar we het zonder moesten doen. Met z’n drietjes strak in pak (hoewel de ascots, vlinderdasjes en jasjes naarmate de avond vordert steeds meer uit worden getrokken) maken een loepzuiver swingfeestje van het geheel. Ze werken hard, dat valt te zien, en beaamd door henzelf wanneer een van hen in de microfoon hijgt dat hij dol is op deze zaal, iedereen staat zo dichtbij, hij hoopt alleen wel dat zijn trompet niet over de hoofden van de eerste rij heen lekt.

De standaard eerste toegift wordt met evenveel passie en furore gegeven als de eerste set, maar wanneer de band ook een tweede, derde en uiteindelijk vierde keer terugkomt, vragen ze zelf ook even aan het publiek: “aren’t you tired??”, om toch weer even een laatste knaller van een nummer in te zetten.

Ja, we zijn moe, warm, en zij waarschijnlijk ook. Maar blijven dansen is veel fijner dan de ijskoude reis zometeen naar huis. Hopelijk komen Parov en zijn vrienden snel weer terug naar Nederland - een band als deze is geknipt om komende zomer de vele festivaltenten die door heel het land op zullen worden gezet aan het dansen te krijgen.