VERSLAG: Danny Bryant - 01/12 - Iduna

Danny Bryant

Bluesmuzikant Danny Bryant is geïnspireerd door grote bluesrockers als Walter Trout en Rory Gallagher. De Brit is 37 jaar oud en mag inmiddels Walter Trout en Joe Bonamassa tot zijn fans rekenen. Dit jaar kwam een nieuw live album uit waarbij Bryant speelt met een heuse bigband. Samen met blazers laat hij een imposant geluid horen dat de afwisseling zoekt tussen stevige rockers en klassieke slowblues. Het album motiveert Bryant om Nederland weer eens op te zoeken. Eerst enkele data met blazers, daarna enkele data zonder.

In Drachten staat Bryant vanavond zonder het koperwerk op de planken. Wel zien wij toetsenist Stevie Watts die onder andere met Steve Winwood speelde. Danny Bryant gaat swingend van start. Met een instrumentale ode aan de Chicago- en Texasblues is het een mooi startschot. Het is gelijk duidelijk dat Bryant een grote liefde heeft voor de rijke geschiedenis van de blues. Met de verschillende solo’s maakt de Brit indruk met zijn gitaarspel.

Dat vertaalt zich door het hele optreden heen. Bryant doet in vele aspecten aan Walter Trout denken. Eerst knalt Danny Bryant er stevig in met de bluesrock. Vervolgens neemt hij langzaam gas terug. Dan komen er enkele prachtige momenten waarbij hij zijn lijdensweg bezingt boven bijna fluisterende drums. Terwijl Bryant de ene gitaarsolo na de andere speelt vertaalt de emotie naar zijn gezicht. De gekste bekken worden getrokken tot het moment dat hij zichzelf hierin ook imiteert. De slowblues van ‘As The Years Go Passing By’ levert in deze combinatie kippenvel op.

De rest van de band sluit hier perfect op aan. De bas stuwt het ritme op en de drummer wisselt mooi in haar geluidssterkte. Dit komt bijvoorbeeld samen in het Bob Dylan nummer ‘Leopard-Skin Pill-Box Hat’. Eerst ontrolt het nummer zich in een heerlijk swingende versie dat meer als de Rolling Stones dan Bob Dylan klinkt. Plots valt het ritme terug en pakt Bryant het nummer op in een kalme bluesversie. Een omgekeerde aanpak speelt hij tijdens ‘Painkiller’. Het nummer begint met een zingende Bryant en ondersteuning via de piano. Als een klassiek Aerosmith nummer ontrolt het zich vervolgens in een zinderende finale. De echte afsluiting van de avond maakt nog meer indruk. Als een Eric Clapton en Steve Winwood in een instrumentaal duet swingen ze op volle vaart door een prachtige ‘Voodoo Child’.

Het is vanavond niet druk in Iduna en veel mensen komen om bij te praten. De kracht en emotie waarmee Danny Bryant de blues speelt maakt dat het geroezemoes langzaam afneemt. Stug speelt de Britse bluesgitarist zijn muziek. Het resultaat is een show van een niveau dat op dit moment alleen de besten van het genre kunnen benaderen. En laten deze twee mannen in de vorm van Trout en Bonamassa al fan zijn. Ongetwijfeld wint hij langzaam steeds meer zieltjes en inspireert over een paar jaar weer nieuwe generaties bluesmuzikanten!