VERSLAG: Cult of Luna - 12/1 - W2

Cult of Luna - 12/1 - W2

Het zweedse Cult of Luna wordt in de media nogal eens vergeleken met bands als meshuggah en post-rock/metal giganten Isis en Neurosis. Uiteraard is dit in zekere mate een compliment, maar iedere band raakt in een fase dat vergelijkingen afbreuk doen aan de creatieve prestaties. 2008 lijkt het jaar te zijn waarin Cult of Luna zijn status mag gaan bewijzen.

Voorprogramma Bossk blijkt een goede opwarmer. Het Engelse vijftal brengt een aantal lange nummers ten gehore. Het geluid kenmerkt zich door opbouwende gitaarpartijen die langzaam tot een kookpunt worden gebracht waarin harde riffs worden ondersteund door geringe, maar krachtige vocalen. Bossk heeft onmiskenbare overeenkomsten met het hoofdprogramma, maar het geluid doet tevens sterk denken aan het Amerikaanse Pelican. Laten we hopen in de toekomst meer van deze Britse heren te mogen horen.

Bij het veroveren van Europa blijft Nederland een belangrijk speerpunt voor Cult of Luna, getuige de optredens op Eurosonic en in de Baroeg de dagen voor de W2 show. De zware metal van Cult of Luna kenmerkt zich door rustige gitaarpassages die langzaam tot een hoogtepunt worden gebracht. Live komt dit uitstekend tot zijn recht en ze nemen je mee op een intense reis waarin je jezelf in het donkere uitgestrekte Zweden waant. In vol ornaat wordt een verpletterende set afgewerkt waarin zanger Klas Rydberg al vroeg indruk maakt tijdens ‘Leave Me Here’. In het verleden schitterde hij vaak door afwezigheid, maar vanavond wordt dat ruimschoots goed gemaakt. De intense live-act die Cult of Luna heet is rondweg hypnotiserend en de zaal wordt getrakteerd op uitsluitend materiaal van de laatste twee albums (Salvation en Somewhere Along The Highway).

Er dreigt een kleine anticlimax als Johannes Persson de zang voor zijn rekening neemt gedurende de laatste twee nummers. Hoewel zijn zangpartijen niet minder krachtig zijn, voegt een zanger aan het gezelschap dynamiek toe dat het geheel afmaakt. Mijn vrees is echter ongegrond want tijdens de laatste track wordt de zaal verpletterd als de heren beide hun strot open trekken en een Zweeds tot ziens de zaal insturen.

Het ziet ernaar uit dat Cult of Luna zich langzaam uit de schaduw van zijn genregenoten aan het werken is. De band staat als een huis en het publiek staat aan de grond genageld als ze van leer trekken. Het is een band die je live aan het werk moet zien om het te kunnen begrijpen en waarderen. Like it or not, Cult of Luna is here to stay! Aan de heren zelf om de victoriemars op het Roadburn festival af te maken.