VERSLAG: Yungblud - 28/01 - Melkweg

Yungblud - 28/01 - Melkweg

Waarschijnlijk is hij zelf ook de tel kwijtgeraakt: na eerdere shows op onder andere Lowlands en Metropolis stond YUNGBLUD deze maand al in Groningen, Nijmegen, Rotterdam en Utrecht. Zijn eerste EP is pas onlangs uitgekomen en zijn debuutalbum moet nog volgen maar de eerste Amerikaanse tour heeft hij al achter de rug. Zoveel mogelijk spelen lijkt het devies en dat begint zijn vruchten af te werpen voor de jonge Brit. Zonder enige schroom en vol Britse bravoure betreedt Dominic Harrison - een half uur te laat - het podium van de uitverkochte Upstairs in de Melkweg.

Nadat hij 'The Night' van Frankie Valli als intro gebruikt start YUNGBLUD fel met '21st Century Liability', een 'Killing in the Name Of' imitatie die zorgt voor een moshpit binnen enkele seconden na de start van het concert. Het publiek heeft er duidelijk zin in. Er wordt uitbundig meegedanst en gesprongen, jonge meisjes gillen de hele avond door en zodra hij in de buurt van het publiek komt wordt hij aan alle kanten aangeraakt. YUNGBLUD mag dan nog geen album hebben, een fanbase heeft hij al wel opgebouwd.

Muzikaal is het een gevarieerde avond. YUNGBLUD maakt een combinatie van punk, hiphop en indie en slingert heen en weer tussen verschillende genres. Duidelijk hoorbare invloeden zijn landgenoten als Jamie T, Arctic Monkeys, King Blues en Kasabian, maar een eigen geluid moet hij nog zien te vinden. Grote refreinen schuwt hij niet, al moet hij daarbij oppassen dat het niet te glad wordt. Het ge-oh-oh-oh in potentiële single 'The Loner' werkt aanstekelijk en wordt enthousiast meegezongen, maar andere nummers zijn iets te geforceerde pogingen tot het schrijven van een radiohit.

Vanavond wordt hij ondersteund door een drummer en gitarist terwijl hij zelf af en toe gitaar speelt, afgewisseld door een tamboerijn of megafoon (!). Allen zijn ze gekleed in veel te warme, zwarte kleding. Het zweet druipt van hun gezichten maar had dat sowieso gedaan met oog op de intensiteit waarmee er wordt gespeeld. Veel komt van tape, maar de band speelt strak en het geluid is verrassend goed - en dat terwijl er geen seconde wordt stilgestaan. Harrison springt over het hele podium, schrijft met een spuitbus "Amsterdam" op zijn tourdoek en steekt regelmatig zijn middelvinger op. Hij lijkt gemaakt om op te treden: hij weet exact hoe hij de zaal moet bespelen en uitdagen, en geniet duidelijk van de aandacht. Tel daarbij op dat het concert precies lang genoeg duurt (tien nummers in drie kwartier), het tempo hoog ligt en de toegift uitstekend is en vanavond was een pure overwinning. Januari is nog niet voorbij maar YUNGBLUD is nu al verantwoordelijk voor een van de leukste concerten van 2018.