VERSLAG: Lee Fields & The Expressions - 10/02 - Patronaat

Lee Fields & The Expressions

Soul is van elke generatie en elke muziekliefhebber. Of je nu deelnemers aan The Voice, gangstarappers of dance DJ’s hoort praten over inspiraties, vaak valt men terug op Nina Simone, Otis Redding en James Brown. De carrière van Lee Fields onderstreept deze rode draad. Sinds de jaren ’60 maakt de muzikant soulmuziek. In zijn beginjaren leverde dit hem de bijnaam ‘Little James Brown’ op en hij speelde onder andere met Kool & The Gang. Een lange periode was Lee Fields helemaal het muzieklandschap ontglipt en het is dankzij dance DJ Martin Solveig dat de muzikant weer zalen kan uitverkopen. Inmiddels weet Fields de grote zaal van het Patronaat goed te vullen. Op 67 jarige leeftijd bevindt hij zich in het hoogtepunt van zijn carrière.

De tijdloosheid van de muziek zie je ook terug in de zaal. Op de eerste rij staat een nette oma met haar kleinzoon de Rhythm & Blues Revue te aanschouwen. Beide genieten op hun eigen manier, maar delen de liefde voor de klassieke soul.

Lee Fields brengt deze stijl dan ook voortreffelijk. Hij is gekleed in een net pak. Met name de gouden hakschoentjes steken er mooi onderuit. Zijn zes man sterke band levert een goede basis. De heren spelen kwaliteitssoul zoals wij dat de afgelopen jaren vaker hoorden vanuit het Daptone label. De zanger opereert vanuit een ander label, maar Lee Fields past wel naadloos in het geluid van Charles Bradley en Sharon Jones.

De muziek van Fields omvat verschillende aspecten van de soul. De verwijzing naar James Brown is zeker herkenbaar. De band kan soms vurige ritmes spelen waarbij Lee Fields een steengoede timing aanhoudt. Met een vurige kracht wordt ‘Make The World’ naar grote hoogtes geduwd. Naast de vurige schreeuwkracht van Fields doet het opzwepende karakter van het ritme denken aan Edwin Starr zijn ‘War’. Het nummer bezingt hoe iedereen te samen de wereld kan verbeteren. De combinatie van ritmes en tekst maakt het nummer zeer geschikt voor de soundtrack van een Vietnam film.

Op andere momenten nemen Fields en zijn band het gas terug. Dit is bijvoorbeeld het geval in het langzame ‘Work To Do’. Hier geen vurige blazers, maar langzaam uitblazende stoten. Qua geluid schuurt Fields hier heel dicht tegen Charles Bradley aan. Echt emotioneel is het aan de overleden Bradley en eveneens overleden Sharon Jones opgedragen ‘Wish You Were Here’. Je voelt de pijn wanneer het orgeltje aan het janken is.

Aan het einde van het optreden staan oma en kleinzoon in de Merchandise rij voor een LP. Lee Fields onderstreept vanavond de tijdloosheid van de traditionele soulmuziek. Zowel jong en oud als pop-, hiphop- en rockliefhebbers worden geraakt door muziek in het verlengde van James Brown en Otis Redding. Nu de vaandeldragers van de revival in de soul in de vorm van Sharon Jones en Charles Bradley ons zijn ontvallen stemt het optreden van Lee Fields hoopvol dat de tijdloosheid ook in nieuwe vaandeldragers door blijft lopen. Fields geeft vanavond een ijzersterke show waarin hij, mede dankzij de band, van begin tot einde overtuigd.