VERSLAG: Belle and Sebastian - 19/02 - Carré

Belle and Sebastian

Het is kitsch, kunst, folk, rock, pop, jazz, het is vrolijk, weemoedig, wild en ingetogen. Ooit werd dit “Chamber Pop” genoemd, maar Belle And Sebastian hebben deze “branding” ruimschoots overleefd. Na te zijn opgericht in 1994 door Stuart Murdoch komt de band uit Glasgow (Schotland) in 1996 uit met de eerste langspeler, genaamd “Tigermilk”.

De band komt niet naar Nederland voor een belegen “greatest hits” show, zoals vele generatiegenoten dat doen. Integendeel, Belle And Sebastian is na meer dan 20 jaar nog steeds relevant binnen de Indie muziek. Zonder zichzelf te herhalen heeft de band door de jaren heen negen langspelers uitgebracht. Dit jaar komt How To Solve Our Human Problems uit, een project waarbij drie EP’s worden gemaakt die tesamen één geheel vormen.

De faam van Belle And Sebastian (vernoemd naar een Franse televisieserie uit de Zestiger Jaren) komt niet alleen voort uit de muziek. Murdoch wordt geroemd om zijn teksten, waarvan je al een voorproefje krijgt op de albumtitels. Zo maar een paar voorbeelden: The Boy With The Arab Strap, Dear Catastrophy Waitress en Fold Your Hands Child, You Walk Like A Peasant. De songs gaan over de grote vragen van het leven, en vormen kleine verhaaltjes op zich.

Het concert in Carre was een herkansing om een wat minder optreden afgelopen zomer op “Into the Great White Open” goed te maken. De entourage kon natuurlijk niet beter in een uitverkocht Carré, de mooiste zaal van Nederland. De heren en dames op het podium hadden zich erop gekleed, zoals Murdoch nog even persoonlijk aangaf. Een mooi ensemble met vijf violen, cello, trompet, keyboards, waaronder een hammondbas, en natuurlijk de gitaren.

Toch duurde het even voordat de sfeer erin kwam. Of dat nu door het publiek kwam, dat voor een groot gedeelte een zitplaats had, of dat de band het bewust rustig opbouwde is moeilijk te zeggen. Feit is dat de zang , met name van Sarah Martin verre van zuiver was. Vanaf ‘If She Wants Me’, en met name met ‘I Want The World To Stop’ kwam het feest goed op gang.

Hinderlijk was daarom ook een lange onderbreking waarin een slideshow werd getoond met beelden van Amsterdam, waarover grapjes werden gemaakt. Gelukkig zorgde het prachtige ‘Fox On The Snow’ ervoor dat de draad weer werd opgepakt. De zaal was vanaf dat moment los. Hoogtepunt was ‘Boy With the Arab Strap’,waarbij zo’n 30 vooraan staande fans op het (hoge) podium werd gehesen , en daar gedurende 2 nummers hebben staan dansen. Na het encore met ‘Dear Catastrophy Waitress’ en ‘Another Sunny Day’, ging het (brave) publiek alsnog zeer tevreden naar huis.