VERSLAG: Eefje de Visser - 17/04 - Paradiso Noord

Eefje de Visser – Paradiso Noord

Na tweemaal een uitverkochte Bitterzoet eind vorig jaar besloot Eefje De Visser om Amsterdam nogmaals een plezier te doen. Op een zonnige lentedag stond ze in een uitverkocht Paradiso Noord met een bijzondere en unieke soloset.

Het optreden in Paradiso Noord is het laatste optreden van haar internationale tour. De Nederlandse singer-songwriter heeft een nieuwe plaat in de maak, waarvan we vanavond alvast een voorproefje krijgen. De rode draad van haar soloset in deze tour is dan ook vooral haar derde album Nachtlicht.

Vanavond staat ze er alleen voor, maar met een mankracht voor zes en een wand van een geluid: bas, gitaar, drums, keyboard, sound mix en zang – ze speelt het allemaal en blaast ons zo omver. Om het nog een tikkeltje indrukwekkender te maken; ze heeft zowel de teksten als de muziek volledig zelf geschreven.

Haar schaduw speelt op het doek terwijl haar poëtische teksten de zaal vullen. Het voelt haast aan als een audiovisuele kunstinstallatie, waar de kunst volledig centraal staat.

Je hebt namelijk podiumdieren en je hebt Eefje De Visser, die zichzelf compleet inlevert voor de muziek, waardoor we haar zo mogelijk nog toffer vinden – een beetje de Nederlandse polderversie van de Gorillaz. Bescheiden en gefocust - wanneer ze een verkeerde toets aanslaat, stopt ze onmiddelijk en corrigeert zichzelf:‘Excuses. Nu ben ik weer normaal.'

Fouten maakt ze verder niet; elk nummer komt zelfs nog sterker tot zijn recht in een elektronisch en haast ambient jasje met toedoen van haar sound mixing. Het nieuwe albummateriaal, zo te horen een ode aan de Utrechtse Parade, is het meest experimentele wat we ooit van haar hebben gehoord.

Staan, Jong en het waanzinnige Stof krijgen ieder zijn unieke verlengde outro en worden met een aangedikte R&B beats hele fijne danstracks. Hoewel Afdwaalt, Ongeveer en Wel volledig akoestisch worden gespeeld, passen ze stuk voor stuk tussen de dansbare elektronische tracks. Het zou knap zijn als er tijdens laatstgenoemde nummer niemand een traan heeft gelaten en er iemand niet Ongeveer lieflijk aan het meefluisteren was.

Vergeleken met hoe ze ooit begon als akoestische singer-songwriter op haar eerste twee albums De Koek en Het Is en daarna een sprong maakte naar het elektronische op derde album Nachtlicht ontdekt Eefje zichtbaar steeds meer het plezier van het instrumentale, in de richting van catchy electro-pop en ambient noise.

Eefje wordt al gauw in de hoek van de nederpop geduwd, enigszins onterecht– het zou ons niet verbazen als ze flinke successen boekt in internationale festivalsetting door de prachtige sounds die ze eigenhandig produceert.

We zijn aan het einde van de avond compleet ingepakt door haar voorkomen, verliefd op de galmen van haar stem en geïntigreerd door haar eigenzinnige en muzikale set. Laat Eefje maar altijd solo haar ding doen, want zij weet dondersgoed hoe dat moet.