VERSLAG: Rodriguez - 13/06 - Tivoli Vredenburg

Rodriguez

Rodriguez werd met de documentaire Searching For Sugarman plots een cultfiguur. Het verhaal van de in Zuid Afrika zeer bekende, doch doodgewaande artiest die onverwacht blijkt te leven laat niemand onberoerd. Dat was in 2012. Zes jaar later kunnen er flink wat vraagtekens worden geplaatst bij het verhaal en nieuwe muziek laat zich in de tussentijd afweten.

Toch kan Rodriguez op een grote populariteit rekenen. Tivoli Vredenburg is stijf uitverkocht. Dat terwijl de zanger eerder op Best Kept Secret stond en ook langs Groningen gaat. De man past qua stijl het beste in het rijtje singer-songwriters van Bob Dylan, Neil Young en Tom Petty. Toch is het publiek vanavond een stuk jonger. Meer dertigers, dan vijftigers.

Begeleid door twee vrouwen en een man wordt Rodriguez omstreeks negen uur het podium opgeholpen. Rodriguez is bezig blind te worden en heeft moeite om de microfoon te onderscheiden en de gitaar juist af te stemmen. Dat maakt het voor hem lastig om op te treden. Het is nog lastiger dat Rodriguez geen vaste begeleidingsband heeft. Hierdoor spelen de bandleden moeilijk in op de tekortkomingen van Rodriguez.

Rodriguez wordt begeleid door een klassieke countryband bestaande uit drummer, bassist en gitarist. De band zorgt voor countryritmes en gaan soms wat harder met stevig gitaarspel. Grootste uitdaging is echter het bijhouden van Rodriguez. De zanger mompelt soms meer dan dat hij zingt. Oude rockers als Tony Joe White laten zien dat leeftijd geen probleem hoeft te zijn. Hier speelt de band echter onvoldoende in op Rodriguez. Dat maakt dat de muzikale begeleiding volledig langs de zang van Rodriguez lijkt te lopen. Regelmatig staren de bandleden als bange hertjes in een koplamp in de hoop dat alles nog binnenboord blijft.

Vooral tijdens de covers die volop op het programma staan gaat het regelmatig mis. In het mengelmoes van zang en instrumenten ontwaar je de klassiekers. Zij het met moeite. Liedjes als ‘Somebody To Love’ en ‘Light My Fire’ verdienen een betere vertolking. Bovendien past bij de schrielheid van Rodriguez veel beter een Bob Dylan of Willie Nelson nummer dan deze psychedelica. Het is nog meer zonde dat klassieke Rodriguez liedjes niet de breedte krijgen die ze verdienen. Een liedje als ‘I wonder’ kan zich rekenen tot de beste nummers ooit gemaakt. Het publiek zingt de evergreen mee en Rodriguez speelt het nummer - naar vergelijking - redelijk. Toch kapt hij het lied onverwacht af zonder enige aandacht te geven aan de opbouw.

Rodriguez is 75 jaar oud. In de najaren van zijn doorbraak heeft hij een mooie carrière mee kunnen maken. De muziek van Searching For Sugarman is echter van dusdanige schoonheid dat Rodriguez fysiek zijn liedjes geen eer meer kan betonen. Dat hij dit opvult met gemakkelijke covers maakt het des te meer zonde. De muziek van Rodriguez verdient simpelweg beter.