VERSLAG: The Mars Volta - 6/3 - 013

The Mars Volta - 013

Er zijn maar weinig bands die de grenzen van rock muziek op een dusdanige manier opzoeken en verleggen als The Mars Volta. De band is ontstaan nadat At The Drive-In werd opgeheven en de heren Omar Rodriguez-Lopez en Cedric Bixler-Zavala een muzikale verbintenis aangingen. Op plaat brengt The Mars Volta een geluid dat zich moeilijk laat omschrijven. Je laat je meezuigen in de lange songstructuren, solo’s, effecten en percussie of je krijgt het niet onder de knie en vind het verschrikkelijk. In een uitverkocht 013 krijgt Nederland na 3 jaar eindelijk weer eens de kans dit markante gezelschap aan het werk te zien.

Er wordt direct genadeloos afgetrapt met ‘Roulette Dares (The Haunt Of)’ van het album ’De-Loused In The Comatorium’. Snel wordt duidelijk dat het materiaal van The Mars Volta zicht uitermate goed leent voor improvisatie. Daar waar de band in het verleden hierin wilde doorslaan, gaat de band nu bewust en subtieler te werk door de aanwezige ruimte in het songmateriaal te benutten. De muzikale potenties van de achtkoppige liveband worden al snel duidelijk. Mastermind Omar Rodriguez-Lopez mag dan de bandleden individueel uitnodigen om de albums in te komen spelen, live staat hier een band waarin zijn dirigerende rol vrijwel overbodig is.

Eén van de hoogtepunten van de avond komt al vroeg in de set. ‘Goliath’ van het laatste album, ’The Bedlam in Goliath, laat een band in topvorm zien. Drummer en nieuwkomer Thomas Pridgen eist een hoofdrol op door zijn explosieve speelstijl en een glimlach waar niet aan te ontkomen valt, terwijl Bixler-Zavala moeiteloos de hoge noten haalt en al dansend en rollend zijn laatste demonen verband. Een brei aan geluiden wordt de zaal in geslingerd, doorspekt met virtuositeit en ambitie, maar de song blijft centraal en wel degelijk overeind staan.

Na twee uur wordt de reeds beproefde luisteraar getrakteerd op een akoestisch intermezzo. Schitterend en zuiver worden ‘Asilos Magdalena’ en een gedeelte van ‘Miranda, That Ghost Just Isn’t Holy Anymore’ ten gehore gebracht. De oproep om even de rook de andere kant op te blazen in ruil voor een T-shirt wordt dan wel niet door iedereen gerespecteerd, de rest van de zaal geniet in een verrassende stilte van dit adembenemende rustpunt.

De rust is van korte duur, want afsluiter ’Day of the Baphomets’ toont voor de laatste keer de diverse muzikaliteit van deze band. Tussen de grenzen van brutale kakofonie en grenzeloze virtuositeit verliest The Mars Volta de structuur niet uit het oog en worden nog steeds songs ten gehore gebracht. Dit is al een kunst op zich en wie de drie uur lange storm kan doorstaan, beleeft een intense en muzikaal meer dan verantwoorde avond. Eén ding is zeker…… I Never Heard a Band Play like This Band Before!

Belangrijk
Op de foto's berust auteursrecht, niets van deze fotoreportage mag gekopieerd of geherpubliceert worden zonder toestemming van de auteursrechthebbende. Dit is ter plekke contractueel ondertekend.