VERSLAG: Santana - 26/06 - Ziggo Dome

Santana

Het gitaarspel van Santana valt altijd gemakkelijk te herkennen. De Mexicaanse gitarist gooit door zijn werk een mix van rock, blues en latin die maakt dat - in welk nummer hij ook meespeelt - je de gitarist herkent. Met zijn band staat hij al sinds de jaren ’60 aan de top. Hij speelde op Woodstock, maar maakte ook liedjes met hiphopartiesten als Nas en Wyclef Jean. Dinsdag speelde Santana in het kader van zijn Divination tournee in de Ziggodome.

Santana gaat van start met een intro van het Woodstock festival. Meteen valt de nieuw hervonden energie van de muzikanten op. Er staan drie drummers op het podium en met het klassieke Woodstock nummer ‘Soul Sacrifice’ staat het optreden gelijk als een huis. De drums stuwen de Afrikaanse ritmes onder de bluesrock op. De band lijkt heerlijk te jammen en het eerste half uur horen we de zangers bijna niet. In razend tempo jast Santana zijn klassiekers erdoor heen. We horen onder andere swingende versies van ‘Jingo’ en ‘Evil Ways’. Alle muzikanten hebben er duidelijk plezier in.

Het is fijn om gewoon lekker te swingen op de stevige bluesrock. Het vleugje Latin stemt vrolijk, maar overheerst in de eerste helft van het optreden geen moment. Santana speelt de ene solo na de andere. Aangevuld met swingend instrumentaal werk van keyboards en drums. De muzikanten voeren je terug naar het Woodstock tijdperk.

Daarna bouwt Santana het optreden verder op. Er worden enkele langzamere nummers gespeeld en de Latin eist meer de hoofdrol op. Langzaam bewegen wij van Woodstock naar de revival van de Santana carrière en steviger rockwerk te bewegen. Het langzame werk dat tussendoor gespeeld wordt maakt indruk. Niet vaak hoor je Santana nog echte blues spelen. Als Carlos Santana in het licht van de schijnwerper zachtjes zijn gitaar laat janken beleef je de blues mee. Even wens je dat de twee zangers echte blueszangers waren en niet van die ontzettend zuivere Latingasten.

Mooie momenten ontstaan gelukkig ook wanneer deze ingrediënten samen komen. Het emotionele ‘Mona Lisa’ steekt daarmee met kop en schouder boven het optreden uit. Het nummer is een echte Latin meezinger, maar Santana laat zachtjes en bluesvol zijn gitaar janken. Kippenvel van het gitaarspel en euforie van het makkelijk meezingbare complet komen hier samen. Verder maken de zangers dat de hele zaal swingend overeind komt voor een hete finale met onder andere hits ‘Maria, Maria’ en ‘Smooth’.

De feestelijke afsluiters vormen goede laatste meezingers voor het optreden van vanavond. Santana lijkt zichzelf opnieuw te hebben uitgevonden. Met een jong aanvoelende energie staat hij een avondje te jammen met zijn band. Met name de psychedelische rockliedjes - wanneer hij heerlijk zijn gitaar kan laten janken - zijn hoogtepunten. Santana laat zien dat hij het nog steeds in zich heeft. Op een gegeven moment grappen hij en zijn band zelfs even wat rond en brengen ze het publiek in verwarring met een korte Rolling Stones cover als ook een stukje Michael Jackson. Het lukt de legende om in zijn 70e levensjaar het publiek te verrassen met extra swingende interpretaties van zijn eigen liedjes.