VERSLAG: Múm - 9/3 - Paradiso

Múm - Paradiso

Een avond IJsland staat weer op de planning. Ditmaal een avondje IJsland in Amsterdam. Opvallend vanavond is dat het weer ons allen totaal niet mee zit. Buiten zie je mensen geïrriteerd door de regen lopen op weg naar de Paradiso om door de vrolijke geluiden van Múm en Borko weer wat levensvreugde te ontvangen.

Borko, ook bekend als Björn Kristjánsson, tourt ditmaal met Múm mee door Europa met zijn even zo kinderlijke muziek. Vergezeld wordt hij, een basisschool muziekleraar, door drie andere leden van Múm waar deels zijn live band uit bestaat. Borko brengt vanavond een hoop gezelligheid met nummers waarvan de beschrijvingen je al doen laten glimlachen. Björn verteld ons dat ‘Spoonstabber’ een verhaaltje is over een meisje dat haar vriendje heeft neergestoken met een .. jawel, een lepel. De band laat zien dat dit een gezellige en intieme avond gaat worden terwijl de warbling electronica een zachte deken onder de nummers legt. Zie Borko als een zachte folk-achtige formatie die met een blazer, wat acoustische en electrische gitaren, drumwerk en bubbelende electronica vervreemde pop liedjes maakt in een experimenteel jasje; hier en daar wat gekkigheid maar zo nu en dan ook uitermate warme intimiteit. Een slechte keuze om Borko mee te nemen heeft Múm zeer zeker niet gemaakt aangezien deze band de sfeervolle kinderlijkheid van Múm tot een bepaald niveau zeer zeker deelt maar daardoor zeer zeker geen kopie is.

Múm, een van de bekendere acts uit IJsland naast de welbekende Björk en Sigur Rós, is vanavond enthousiast om te spelen en de sfeer springt van de leden af terwijl ze opkomen om niet kort daarop gevolgd te worden door leden van Borko en zo een massale entree te bieden. De band beloofd veel met hun leuke speeltjes en gebruik van kinderlijke instrumenten die een bepaalde fragiele sfeer plaatsen. Helaas is het geluid niet optimaal; de strijkers worden bedolven onder de andere geluiden, de gitarist was het hele concert niet te horen en de samples van de band waren ook vrij laag in volume. Tòch kon dit alles de sfeer en de pret niet bedrukken. Zelfs met complete stripped-down songs weet Múm het publiek uitermate goed te vermaken. Kijk om je heen en je ziet menig persoon of stelletje met de oogjes dicht of de lipjes op elkaar genieten van deze fragiele eenheid en de band zèlf lijkt ook te genieten van de ervaring. Zo nu en dan zie je ze zelf ook een leuk dansje doen of naar elkaar glimlachen; ook dat geeft sfeer.
Helaas is het tòch spijtig dat Múm besluit om zowat alleen materiaal te spelen van het laatste album ‘Go Go Smear the Poison Ivy’ waardoor de melancholische kant van Múm een beetje achterwege blijft en we meer getrakteerd worden op een folky upbeat vertoning van dit IJslandse collectiefje – het upbeat is hier helaas ook stripped-down waardoor de energie van het laatste album minder duidelijk overkomt. Gewend zijn we van Múm dat ze hun sounds opbouwen uit samples, die samples zijn vanavond vrijwel afwezig waardoor het alles toch wat leger klinkt dan we gewend zijn. Duidelijk is vanavond dat het Múm van het verleden niet het Múm van nu is; of dit spijtig is is natuurlijk geheel subjectief.