VERSLAG: The Dillinger Escape Plan - 26/3 - Hof Ter Lo

The Dillinger Escape Plan - 26/3 - Hof Ter Lo

Roken is verboden in Hof Ter Lo vanavond. De Belgische regering heeft namelijk het beste met zijn burgers voor, een voorbode voor wat komen gaat in Nederland. Vreemd is echter dat in dezelfde rookvrije ontmoetingsplek The Dillinger Escape Plan voor vermaak komt zorgen. Deze math-metal pioniers staan nou niet te boek als zachtzinnige lieden en of dit dan zo goed is voor de bezoeker…?

Voordat dit duidelijk wordt mogen twee voorprogramma’s de trommelvliezen alvast opwarmen. Van Stolen Babies krijg ik slechts de laatste twee nummers mee. De band speelt avant-garde metal waarbij ook het visuele aspect niet wordt vergeten. Het geheel doet griezelig aan door de outfits en de schmink. Kenmerkend voor de band is dat zangeres Dominique Lenore Persi gebruik maakt van een accordeon wat het geheel een aparte wending geeft. Voor de liefhebbers, luister eens naar ’There Be Squabbles Ahead’.

Poison The Well timmert al geruime tijd aan de weg en kan dus vanavond in Antwerpen op flink wat bijval rekenen. De band staat als een huis en brengt een energieke show. Opvalland is dat de fans vooral uitzinnig worden bij het oudere werk van ’The Opposite Of December’ en ’Distance Makes The Hard Grow Fonder’. Dat wil echter nog niet zeggen dat de uitvoering goed is, want wat in mijn ogen het oudere werk van Poison The Well zo bijzonder maakt, is de balans tussen brute hardcore met de gevoelige, cleane vocals van Jeffrey Moreira. Deze balans is vanavond ver te zoeken. De hoge noten haalt hij nauwelijks en daarbij staat het geluid zo overstuurd dat de doppen al uit de oren zijn geblazen voordat de set halverwege is. Jammer in mijn ogen, al zal de Violent Dancing Belg daar lak aan hebben.

The Dillinger Escape Plan heeft iets in te halen. Door de afgelaste tournee met Meshuggah in 2007 hebben de heren uit New Jersey het album ’Ire Works’ nog niet aan de fans kunnen presenteren. Het geduld van de Belgische aanhang word beloond. Gelukkig heb ik mijn oordoppen nog net op tijd kunnen vinden en ben ik niet epileptisch aangelegd, want vanaf de eerste minuut wordt duidelijk dat The Dillinger Escape Plan slechts één doel voor ogen heeft: verpletteren!

Met minimale middelen, stroboscopen en een muur van geluid waar Motorhead jaloers op kan zijn, wordt maximaal rendement bereikt. De energie die dit gezelschap de zaal in smijt heeft eerder te maken met een bomexplosie dan met een metal show. Greg Puciato is wel eens beter bij stem geweest, maar schreeuwt de longen uit zijn lijf zonder daarbij te vergeten het publiek te vermaken.
Ben Weinman laat zijn gitaar alle kanten uit vliegen en klimt op alles dat los en vast zit. Dat de basversterker kapot valt lijkt bij het risico van het vak te horen, want het deert hem bijzonder weinig.

Als na een uur de heren zenuwachtig met elkaar in gesprek gaan en het podium verlaten lijkt er iets aan de hand te zijn. Blijkbaar heeft de plaatselijke KNO-arts lucht gekregen van deze schadelijke vertoning en is de politie gevraagd de Belgische burger andermaal te beschermen. Tot ongenoegen van het publiek deelt de band mede dat er niet meer mag worden gespeeld. Er lijkt na tien minuten een compromis te zijn gesloten, want er wordt alsnog een toegift gespeeld. Betreden op eigen risico had een treffendere mededeling geweest bij binnenkomst. Onze longen mogen dan gespaard zijn gebleven, mijn oren zijn dat niet en dat had ik er graag voor over!