VERSLAG: Christine and the Queens - 13/10 - AFAS Live

Christine and the Queens - 13/10 - AFAS Live

De afgelopen maanden kwamen muziekmedia woorden te kort om Frans popfenomeen Christine & the Queens te duiden. Onlangs werd ze zelfs door Time Magazine gekozen als een van de 'Next Generation Leaders' van 2018. De transformatie van Christine naar Chris die Héloïse Létissier voor haar nieuwe album maakte is natuurlijk ook een erg dankbaar onderwerp. Wie vanavond niet voor Nederland - Duitsland in de Arena of BTS in de Ziggo Dome gekozen had, kreeg in de Afas Live een indrukwekkende muziek- en dansperformance te zien. Eentje waar je later nog vaak aan zult terugdenken.

De avond begint met een toneelstukje waarin zes dansers door Chris van het podium gejaagd worden. Het is de opmaat naar 'Comme si on s’aimait', een heerlijke elektro-funker die ook het nieuwe album opent. Al heel snel zijn de dansers terug en ze zullen met hun moderne choreografie het hele optreden een centrale rol spelen. Als een soort Michael Jackson is Héloïse vanavond zangeres en dansleider. Het is niet gek om in 'Damn dis-moi' dat volgt een ode aan de King of Pop te zien.

De zes dansers die vanavond zo de aandacht trekken, staan in hun gewone kleren op het podium. Ze lijken zo uit het publiek gehaald. Het is een van de manieren waarop Christine met de conventies spot. Ook de belichting en podium-aankleding is sober en bevreemdend. Op het podium wordt enorm veel ruimte genomen, de band wordt er een paar keer gewoon vanaf gerold, en het geheel wordt aangelicht met voornamelijk wit licht.

Volgens Héloïse gaat 'Chris' net als haar vorige album over haar pogingen om anderen te begrijpen, alleen nu met meer spierkracht en zweet. Die spierkracht en zweet krijgen we nadrukkelijk te zien. Intens wordt het vooral met het nummer 'Here', waarbij Christine achter op het podium haar rode blouse uittrekt en met haar rug naar het publiek een indrukwekkende dans uitvoert.

Maar ook de fragiele, gevoelige kant van Chris komt aan bod. Alleen op het podium zet ze in een spotlight een weergaloos 'Paradis Perdus' neer en tegen het eind van de show doet ze zelfs een a capella 'Nuit 17 à 52'. Er wordt zorgvuldig toegewerkt naar een climax. Er is confetti-sneeuw, rook, storm en bliksem en een toegift in het publiek. Het is eigenlijk te veel om op te noemen. Zelf verklaart ze dat ze dat ze vanavond expres de ruimte heeft genomen en dingen heeft uitgeprobeerd. Het Amsterdamse publiek mag dankbaar zijn dat het proefpersoon was voor deze experimenteerdrift. Het levert een avond op die zo anders is dan andere concerten, dat het met recht onvergetelijk werd.