VERSLAG: Black Eyed Peas - 13/11 - AFAS Live

Black Eyed Peas

Na een lange afwezigheid van zeven jaar zijn de Black Eyed Peas weer terug. Ditmaal zonder Fergie. De zangeres bezorgde de groep grote popsuccessen, maar Will.I.Am, Apl.de.ap en Taboo willen weer terug naar het hiphopgroepje waar ze in 1995 mee begonnen. Terug naar de tijd van de pure hiphop voorafgaand aan de knallende elektronische hits waar de Black Eyed Peas groot mee werd. Het is vaak vergeten dat voor haar commerciële successen de Black Eyed Peas twee supersterke, echte hiphopplaten opnamen. Op het nieuwste album slaagt de reis terug in tijd wonderbaarlijk wel. Masters of the Sun Vol. 1 is gevuld met frisse, jazzy hiphop. Het project ademt de liefde voor de oldscool hiphop – onder andere met gastoptredens van Nas en Slick Rick – maar voelt toch eigentijds.

Het is de vraag of de tournee dit eerbetoon volhoudt. Voor een echte hiphop liefhebber zou het een waar genot zijn. Geen knallende feestbeats, maar de soulvolle hiphop van de eerste twee cd’s. In een volle AFAS Live laat de Black Eyed Peas echter zien de top40-fans niet vergeten te zijn. Dat resulteert in een enthousiast feestje waar de fans van het eerste uur op spaarzame momenten getrakteerd worden op ouderwets sterke hiphop.

Het drietal opent de avond met een jazzy versie van ‘Let’s Get It Started’. Het voelt als een eerbetoon aan de muziek van De La Soul en A Tribe Called Quest. Will.I.Am is vanavond enigszins ziek en niet goed bij stem. Appl.de.ap steelt de show met scherp klinkende raps.Met zijn drieën brengen ze niet de kracht van het nummer. Het is toch ook Fergie die het nummer haar kracht geeft. Will.I.am zingt het refrein van Fergie en met zijn schorre stem klinkt het nergens naar. Even bekruipt de angst dat alle liedjes een metamorfose als deze zullen ondergaan.

Al snel blijkt dat deze heren prima doorhebben dat ze het zonder de vrouwelijke kracht niet redden. Zangeres Jessica Reynoso was deelnemer aan The Voice en ontdekt door Apl.de.ap. Sindsdien is deze verkocht en nu mag de zangeres de plaats innemen van Fergie. Na de eerste paar nummer voegt ze zich bij het gezelschap ter aftrap van de grotere Black Eyed Peas successen. Jessica heeft een goede stem. Ze laat horen net zo makkelijk een stukje te rappen als een indrukwekkend stukje a-capella te kunnen zingen.

Het feest barst vervolgens los. De Black Eyed Peas hebben een podium meegenomen dat van collega’s Daft Punk lijkt geleend. Een grote piramide met daarop imponerende projecties. Op de bovenste verdieping staan vier muzikanten; in het midden staat het viertal te rappen en zingen. Vooral in combinatie met de feestbeats werkt dit decor wonderbaarlijk wel.

En dat eerbetoon aan de hiphop? Daar is halverwege ruimte voor ingebouwd. De heren en dame van Black Eyed Peas verkleden zich er speciaal voor. In een militaire outfit die het midden houdt tussen de kledingkast van een vroege Destineys Child en Public Enemy rappen de heren er kundig op los. Jessica neemt een refrein voor haar rekening. Het is heerlijk om een nummer als ‘Constant pt. 1 & 2’ in haar geheel gespeeld te zien worden. Bij de nummers die zijn opgenomen als meer traditionele hiphop werkt het live ook hartstikke goed.

Dit om vervolgens in een zinderende finale door te knallen. Alles mag nog even. Publiek wordt het podium opgetrokken, Will.I.Am geeft een toespraak over liefde als intro voor ‘Where’s The Love’ en alle energie wordt er uitgegooid tijdens ‘I Gotta Feeling’. De liefde om terug te keren waar het allemaal begon kan iets geforceerds hebben. Daar lijkt het vanavond bij de Black Eyed Peas geen seconde op. Dit is een vriendengroep waarin de liefde voor muziek samenkomt. Dat zie je als ze - net zoals in 1995 - ouderwets aan het rappen zijn, maar ook als de gehele AFAS Live staat te springen op een hit van meer dan tien jaar geleden dan zie je het drietal nog steeds verbaasd de zaal in kijken. Dat hebben ze toch mooi geflikt! Het is deze enthousiasme en liefde voor elkaar die maakt dat de Black Eyed Peas vanavond geen moment vervelen.