VERSLAG: MØ - 13/11 - TivoliVredenburg

Liefde voor MØ

Popmuziek wordt vaker wel dan niet gezien als inhoudloze hulzen, ontworpen om de massa te laten dansen en niet te laten voelen. Natuurlijk weten wij wel beter. Veel muzikanten, songwriters en zangers in de popwereld krijgen lang niet genoeg credit voor wat ze creëren. En één van die mensen is de Deense alleskunner MØ. Even was ik vergeten hoé goed ze is. Vanavond werd ik keihard op dat feit gedrukt, in een gezellig volle Ronda in TivoliVredenburg.

De vibe in de Ronda is ontzettend gemoedelijk. Het publiek is jong, kleurrijk maar vooral niet te stoppen! Ook wanneer voorprogramma act ALMA op het podium verschijnt wordt er een en al liefde getoond, waar het jonge talent ook blij door verrast lijkt te zijn.

ALMA stond begin 2018 al op Eurosonic Noorderslag en deed het daar goed. Wel miste ik een bepaalde variatie en diepgang in haar eerdere werk waarin vooral nog op de elektronische drop werd gesteund. Vanavond ging ze halverwege haar set over op nieuw werk van het album wat begin 2019 zal verschijnen. Een fijne afwisseling! Je merkt dat ALMA in die korte tijd zich heeft ontwikkeld als songwriter, zich emotioneel meer durft te laten zien en ook creatiever is geworden binnen het genre. Met haar neon gekleurde haren, LHBTI-vlag over haar schouders die door een fan werd gegeven en een keiharde, dansbare afsluiter is ALMA de perfecte binnenkomer op weg naar MØ.

En wat voor een weg hebben we vanavond afgelegd. Ik heb de terugweg naar huis nodig om na te denken over de show die ik vanavond heb gezien. Niet alleen is de Deense artiest een geweldige zangeres die live misschien nog beter uitkomt dan op haar platen, ook is ze een interessante performer die de hele zaal inpakt. Waar je ook stond in de Ronda, het voelde alsof je met haar een feestje vierde.

Als je één ding zeker kan weten, is dat MØ nooit de hele show op het podium blijft staan. De zaal is haar podium. Dit komt al terug tijdens ‘Red Wine’, waar ze halverwege het publiek in verdwijnt om uiteindelijk op een kleiner podium midden in de zaal terecht te komen waar, natuurlijk, een glas rode wijn klaarstaat. Op dit kleine podium brengt ze ook het prachtige ‘Trying to Be Good’ ten gehore, een instant popklassieker zoals alleen MØ ze kan brengen.

Eenmaal terug op het hoofdpodium wordt het grote witte scherm tijdens ‘Blur’ uit elkaar getrokken om een grote stalen installatie te laten zien. Later neemt MØ zelf nog, naar eigen voor de eerste keer, plaats achter de piano voor het nummer ‘Mercy’. Mijn persoonlijke favoriet wordt aan het einde van de set gespeeld, namelijk haar eerste single van het nieuwe album: ‘Way Down’. De zaal ontploft tijdens dit extreem dansbare nummer en houdt die high vast naar Major Lazer’s ‘Lean On’ en ‘Don’t Leave’ tot megahit ‘Final Song’. Een perfecte set met hoge en lage energie, emoties op laten lopen en ontladen en eenheid. Wat een show, wat een artiest.