VERSLAG: A Perfect Circle - 9/12 - Afas Live

A Perfect Circle - 9/12 - Afas Live

Opnieuw krijgt Afas Live een artiest over de vloer die het gebruik van mobiele telefoons tijdens hun optredens niet ziet zitten. Waar Jack White een half jaartje geleden zorgde voor een telefoon-tasje dat tijdens het concert hermetisch gesloten bleef, houdt A Perfect Circle het vanavond bij waarschuwen en dreigen. Voorafgaand aan het concert, krijgt het publiek via een opgenomen boodschap twee keer te horen dat het maken van opnames ten strengste verboden is. Wie zich hier niet aan houdt, wordt door de security zonder pardon verwijderd uit de zaal. De aanpak lijkt te werken. Tijdens het concert is er geen mobieltje te zien. Er is vanavond alleen zo weinig licht op het podium dat er uberhaupt weinig te fotograferen of filmen valt.

A Perfect Circle begint vanavond met de twee rustige tracks die ook het in 2018 uitgebrachte 'Eat the Elephant' album openen. Van de band is slechts af en toe een silhouet op te vangen. Zanger Maynard staat zoals altijd op een verhoging achter op het podium. Alleen door zijn unieke mimiek en stemgeluid valt op te maken dat hij het echt is.

Het oude 'The Hollow' van 'Mer de Noms' is hierna een zeer welkome uitbarsting. Eindelijk wat gitaar en ook ietsje meer licht. Een paar confetti-snippers van een vorig concert vallen door de trillingen alsnog naar beneden. 'So Long, and Thanks for all the Fish', een ode aan de apocalyps, en 'Rose' van wederom 'Mer de Noms' vallen hierna ook goed. A Perfect Circle blijft echter gehuld in het duister. De band lijkt spanning op te willen bouwen, maar speelt hun eigen nummer zo perfect en vlak, dat dit maar matig lukt. Dat de uitvoerders nauwelijks te zien zijn helpt natuurlijk niet mee. Er kan op deze manier net zo goed een opname afgespeeld worden.

We zien nog net wel dat Brinsley Schwarz cover '(What's So Funny 'bout) Peace, Love and Understanding' door gitarist (en oprichter van A Perfect Circle) Billy Howerdel gezongen wordt. Het is opvallend en knap dat zijn stem die van Maynard zo dicht benadert.

Met 'The Noose', 'TalkTalk', de industrial knaller 'Counting Bodies Like Sheep to the Rhythm of the War Drums' en 'The Package' kent het tweede deel van het concert iets meer uitschieters dan het eerste. Toch is het voor een optreden van 20 nummers in anderhalf uur nog steeds erg weinig. De band speelt akelig perfect, maar het is eeuwig zonde dat A Perfect Circle ervoor kiest met de schaarse belichting zo'n afstand tot het publiek te creeëren. De opmerking van Maynard aan het einde van het laatste nummer, dat er nu wel gefotografeerd mag worden, om vervolgens direct het podium af te stappen, grenst aan minachting. Laten we hopen dat we Tool in juni in de uitverkochte Ziggo Dome iets meer te zien krijgen.