VERSLAG: Tamino - 28/02 - Annabel

Tamino geniet in Rotterdam

Het lijkt dat alles in de muziek al eens gedaan is. Dat zo’n beetje alles wat we horen een afgeleide is van wat al bestaat. Het gebeurt niet vaak dat we geconfronteerd worden met iets wezenlijks anders. Maar Tamino (voluit Tamino-Amir Moharam Fouad) heeft iets wat we niet kennen. Bij zo’n naam én onze drang om iets in een hokje te stoppen, zal je in eerste instantie denken aan wereldmuziek. Inderdaad, Tamino heeft Arabisch bloed en zijn grootvader (Moharam Fouad) was een gevierde Egyptische zanger en acteur. Maar Tamino is opgegroeid bij zijn Belgische moeder en heeft in Amsterdam op het conservatorium gestudeerd. Juist deze culturele blend, in combinatie met het bijzondere bereik van zijn stem maakt Tamino tot een noviteit. Op naar Rotterdam dus !

Tamino werd ontdekt op 20-jarige leeftijd naar aanleiding van zijn eerste single ’Habibi’. Voordat in october 2018 zijn eerste langspeler Amir uitkwam, wist hij al een aardige reputatie op te bouwen in het festival circuit. Momenteel tourt Tamino door Europa, en deed vorige week donderdag Rotterdam aan. Een co-productie van Rotown, Motel Mozaïque, Lantaren Venster en poppodium Annabel, waar het ook plaatsvond. Een goede keuze passend bij de intimiteit van Tamino’s muziek.

Met zijn nog niet al te uitgebreide repertoir speelt Tamino zo goed als alle tracks van Amir. Beginnend met een solo uitvoering van ‘Intervals’, stelt hij zich direct kwetsbaar op. Op ‘Sun May Shine’ warmt hij zijn zijn falsetstem vast op voor wat ons nog te wachten staat. Twee muzikanten vergezellen Tamino inmiddels op het podium, waarvan met name de drummer (Ruben Vanhoutte) indruk maakt. ‘So it goes’ is een van de tracks met arabische invloeden.

De playlist wordt verder vakkundig uitgevoerd. Bij uitzondering klinkt er een minder zuivere noot (‘Verses’), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd. Met name ‘Indigo Night’ is van een buitengewone schoonheid. Publiekslieveling ‘Habibi’ sluit de reguliere set af. In de toegift zingt Tamino nog solo een (matige) cover van ‘Let it Happen’ (Tame Impala) gevolgd door afsluiter ‘Smile’.

Tamino is hot Hij is een genre op zichzelf. Gebouwd op de zoektocht naar zijn vader die hij nauwelijks gekend heeft. Nu hij goed en wel onderweg is, zal hij nadenken over zijn volgende stap. Voortborduren op het debuut is een riskante stap en daar lijkt Tamino te intelligent voor. Vooralsnog genieten Tamino én zijn fans van het succes !