VERSLAG: Mumford and Sons - 09/05 - Ziggo Dome

Mumford & Sons - 09/05 - Ziggo Dome

Bij binnenkomst in de Ziggo Dome is het even wennen voor sommige bezoekers. In plaats van achterin de zaal, staat er een groot podium midden op de vloer. Erboven vier grote schermen en een lichtinstallatie. Het is donderdagavond en de Delta Tour is neergestreken in Amsterdam. Dat Mumford & Sons op hun plek is in de Amsterdamse zaal en vergelijkbare arena's hebben ze de afgelopen jaren al talloze keren bewezen. De band vond het tijd voor een nieuwe set-up en dat bleek een welkome én geslaagde verandering.

Nadat het voorprogramma is verzorgd door de Australische band Gang of Youths, stappen de jongens van Mumford & Sons het podium op. Ze trappen af met 'Guiding Light'. De eerste single én het beste nummer van het nieuwste album Delta, dat in het najaar van 2018 uitkwam. Een experimenteel album waarvoor de band ook hun vertrouwde banjo weer uit het stof trok. De ontvangst van het album is wisselend, maar de ontvangst in Amsterdam is steevast hetzelfde: overtuigend en enthousiast. De fans hebben hun vertrouwen duidelijk niet verloren.

Na 'Guiding Light' dendert de band door met 'Little Lion Man' en 'The Cave'. Klassiekers in het repertoire van de Britten. Dan hebben ze dat gelijk maar gehad. Wat opvalt vanavond is dat de focus volledig op de muziek ligt. De band en de podiumset-up dwingen de aandacht af en kunnen deze makkelijk vasthouden. Er is weinig tijd voor toeters en bellen op de verplichte confettiregen op het einde na.

En dan is er natuurlijk 'Ditmas', waarbij zanger Marcus Mumford het publiek induikt. Een trucje dat zo oud is als het album 'Wilder Mind', waarop het nummer drie jaar geleden verscheen. En trucje dat eigenlijk alleen leuk is voor de mensen op de tribunes, waar ze een goed overzicht hebben op wat er in de zaal gebeurt. En die honderd mensen op en rondom het rolstoelplatform waar Marcus ineens opduikt. Dwars door het publiek baant hij zich een weg terug naar het podium. Leuk, maar inmiddels een verplicht nummertje en zonde van het nummer dat zo wederom verloren gaat in een combinatie van verwarring, lawaai en hysterie.

Zoals verwacht mag worden, ligt de focus vanavond verder veelal op 'Delta'. En de nieuwe nummers worden verrassend goed gewaardeerd. Er wordt hard meegezongen en hoewel de focus even verslapt tijdens het blokje 'Slip Away', 'Picture You' en 'Darkness Visible', weet de band dat prima te herstellen door terug te komen met het harde en ietwat dreigende 'The Wolf' van 'Wilder Mind'. Een mooi contrast tegen de eerste encore. Waarbij de band rondom één microfoon samenkomt en drie nummers akoustisch speelt terwijl de zaal ademloos toehoort en de woorden van 'Cold Arms', 'White Blank Page' en het mooie, nieuwe, 'Forever' meefluistert.

De tweede encore heeft naast The Middle East cover 'Blood', waarvoor support act Gang of Youths nog even mag komen opdraven, en titelnummer 'Delta' ook ruimte voor de hits 'Awake My Soul' en 'I Will Wait'. Daarmee geeft het afsluitende vierluik een mooie doorsnede van de avond: Een goede balans tussen oud en nieuw, omlijst door een intieme, relaxte sfeer tussen band en publiek. Die beide zeker weten dat ze elkaar nog wel een keer terug zullen zien. Zelfde plek, andere tijd en hopelijk met een sterker begeleidend album dan Delta.