VERSLAG: Allman Betts Band - 24/07 - Paradiso

Allman Betts Band

Het was woensdag exact vier jaar geleden sinds Gregg Allman zijn laatste concert in Nederland gaf. Gregg leeft inmiddels niet meer en de Allmann Brothers zijn definitief ontbonden. De zoon van Gregg Almman pakt sinds kort samen met zoon van Allman Brothers gitarist Dickey Betts het stokje weer op met de Allman Betts Band. En hoe kan Nederland beter geïntroduceerd worden dan exact na vier jaar pauze ook in Paradiso te spelen?

Naast Devon Allman en Duane Betts bestaat de Allman Betts Band nog uit vijf andere muzikanten. De grote band maakt dat de muziek als een huis staat. In alles klinkt de liefde voor de Allman Brothers door. Paradiso wordt twee uur lang bevredigd met lange jams gevuld met swingende blues, soul en rock ’n roll. Alles in de beste traditie van de Allman Brothers. Met drie gitaristen staat er genoeg kracht op het podium om heerlijk te jammen. Niet alleen Allman en Betts maken indruk, maar ook slidegitarist Johnny Stachela speelt prachtig.

Het optreden is een mix van stijlen. Naast eigen werk van de laatste cd spelen de heren verschillende covers. Bassist Berry Duane Oakley stapt in de spotlight voor een swingende Chicago blues met de cover van John Lee Hooker zijn ‘Dimples’, Devon Allman pakt een vroeg solo nummer uit zijn carrière om instrumentaal te laten horen dat hij een fantastisch gitarist is en ‘Purple rain’ krijgt een swingende Southern rock jasje. Inclusief verschillende gitaarsolo’s van de drie gitaristen.

De debuutplaat van de Allman Betts Band is pas sinds kort uit. Deze nummers kunnen nog niet op de grootste bekendheid rekenen, maar desondanks krijgt de Southern rock een warme ontvangst. Mede dankzij de zeer sterke instrumentale onderbouwing. In combinatie met de stevige voorraad aan covers die het oudere publiek ongetwijfeld herkent tekent de band voor een fantastische avond.

De Allman Betts Band is klaar om de Southern rock over te nemen. Hier staat een fantastische band die de sterren van de hemel speelt. Nummers van meer dan tien minuten zijn geen uitzondering. Fantastische gitaarsolo’s vullen elkaar aan, maar de stemwisseling tussen Devon en Duane maakt dat er voldoende contrasten zijn. Devon en Duane hebben dezelfde chemie als er heerste tussen oom Duane Allman en Dickey Betts. Bovendien grijpt Devon Allman regelmatig naar de akoestische gitaar om de rust erin te brengen en ook dan is hij niet bang om liedjes klein te houden. In de toegift klinkt nog een fantastische ‘Midnight Rider’ die het nummer weer nieuwe, jonge energie geeft. Gregg Allman zou ongetwijfeld trots kijken naar deze erfenis.