VERSLAG: Skinny Living - 16/09 - Paradiso

Skinny Living - 16/09 - Paradiso

Dankzij de meer dan 3 miljoen keer bekeken clip bij het nummer 'Let Me In' zou je Skinny Living nu wel in de grotere zalen verwachten. De Engelse band blijft ondanks dat succes en aardig wat streams op Spotify in Nederland vooralsnog in het kleinere clubcircuit hangen en deed maandag 16 september de bovenzaal van Paradiso aan. Zonder voorprogramma mogen de jonge Britten al snel het podium betreden, waardoor dit concert aanvoelt als een strakke showcase of bliksembezoekachtig visitekaartje van een uur.

Het begin is minimalistisch maar overdonderend, zonder drummer en bassist wordt met 'Lost The Fire' (nog niet de officiële songtitel) meteen een kippenvelmoment gebracht. Fraaie harmoniezang en een rauw randje op de stem die passen bij een lied over uit elkaar groeien. De grootste troef van de band is dan ook de uitstekende zang van Ryan Johnston. Vaak vergeleken met James Morrison, maar zelf haalt hij vooral inspiratie uit de sound en voordracht van soullegende Bill Withers. De band kwam op de Rotterdamse boot V11 niet voor niks op met 'Grandma’s Hands'. Live is hij overigens ook een veel betere zanger dan op dan de wat gladde studio opnames die tot nu toe verschenen.

Toch zijn de gitaristen naast hem ook een meerwaarde door de kameraadschap die ze uitstralen en hun vaardigheid in het wisselen van stijlen. Skinny Living schakelt van pop naar een snufje reggae tot folk, soul en r&b. Het publiek bestaat vooral uit jonge meisjes in een boyband adoratie fase, selfies makende stelletjes en dan plots weer wat oudere liefhebbers (veertigers) in de zaal die mogelijk meer op de soul-achtige sound van de band afkomen.

Maar het zijn wel die jonge meiden vooraan die door het woord voor woord meezingen van bijvoorbeeld 'Why', bijna als een soort achtergrondkoor, de band veel energie teruggeven. Ook in de meer uptempo nummers als 'Let Go' zorgt hun aanstekelijke enthousiasme voor veel extra sfeer. Het bekende werk als 'Storybook' en 'Got Control (Cocaine)' wordt door iedereen toegejuicht of om met de band te quoten ‘delicate’ meegezongen. Die eerder genoemde liedjes in de toegift gaan al even mee, verder speelt Skinny Living ook veel nieuw werk. En natuurlijk het op YouTube zo immens populaire 'Let Me In' (over iemand redden) en als contrast een voor Johnstons zusje geschreven 'Messiah' over de onmacht die je voelt als je iemand niet kunt redden.

Echt een vette hit ontbreekt nog altijd in het repertoire, maar met hard werken is de band zeker in Engeland al ver gekomen met recent nog een groot stadion mogen opwarmen voor Kaiser Chiefs. In Nederland moet er ook veel meer mogelijk zijn voor al dit talent. Een tour met Racoon (waar ook qua uiterlijk en podiummaniertjes en mimiek wel wat gelijkenissen te bespeuren zijn) en anders misschien Chef’ Special of support act bij een concert van de eerder genoemde James Morrison? Het zou zo maar eens katalyserend werken voor die verdiende langverwachte doorbraak die Skinny Living nu heel geduldig en langzaam op eigen kracht tracht te bereiken.