VERSLAG: Raphael Saadiq - 24/10 - Paradiso

Raphael Saadiq

Raphael Saadiq kent vele gedaantes. De muzikant werd in de jaren ’90 groot met groepen als Tony! Toni! Tone! en Lucy Pearl. Saadiq werkte met artiesten uiteenlopend van Joss Stone tot D’Angelo en John Legend. Na een pauze van acht jaar lag er dit jaar een prachtige plaat. Op Jimmy Lee brengt Raphael Saadiq een emotionele ode aan zijn oudere, onlangs overleden broer. Prachtige, intieme soul.

Deze plaat staat donderdagavond centraal in Paradiso. Raphael Saadiq heeft een klein bandje van drie man mee. Een groepje dat perfect past bij de emotionele muziek van Jimmy Lee. Raphael Saadiq zijn soepele R&B stem klinkt vanaf de opening fantastisch. Gekleed in een zwart cowboypak met gouden verzieringen positioneert hij zichzelf als een funky muzikant. De band is net zoals Saadiq erg funky gekleed. Binnen de eerste paar minuten roept de muziek gelijk associaties op met Prince, D’Angelo en Isaac Hayes. De muzikanten spelen kundig, met hier en daar ondersteuning van een meelopend bandje op de achtergrond.

Jimmy Lee wordt integraal gespeeld. Dat verveelt geen seconde. Het maakt het optreden spannend. Vooral erg meeslepend. De funky klinkt donker, redelijk terughoudend en extreem intens. Enkele malen wordt alle energie losgelaten met een knallende gitaarsolo. Jimmy Lee is een ode aan de broer van Raphael Saadiq, maar is eigenlijk bedoeld ter support voor iedereen die met verslaving worstelt. De boodschap landt in deze opzet.

Wat een verschil met de lange toegift waarin Raphael Saadiq terugkeert om enkele populaire nummers te spelen. Raphael Saadiq is zijn mystieke karakter kwijt en in de swingende, sexy blues van ‘Let’s Take A Walk’ staat er plots een sekssymbool. De lange met blues gevulde introductie maakt veel goed, maar het is een plotselinge schok uit de betoverende greep waarin Raphael Saadiq Paradiso tot dan toe vast hield.

Raphael Saadiq weet vanavond, zoals zo vaak als in zijn carrière, te verrassen. Wie komt voor de swingende retrosoul man van acht jaar geleden komt van een koude kermis thuis. De Raphael Saadiq anno 2019 is een psychedelische funkmuzikant die emotioneel sterke muziek maakt, maar daarmee vraagt hij wel een stuk meer toewijding van zijn fans.