VERSLAG: Sugar Ray & The Bluetones - 01/11 - Haarlemse Blues Club

Sugar Ray & The Bluetones

De Haarlemse Blues Club organiseert ongeveer eens per maand een bluesconcert. In de intieme setting van Circus Hakim haalt de organisatie oude, vergeten blueshelden naar Haarlem. Mannen en vrouwen die nooit heel bekend zijn geworden, maar binnen de blues door iedereen gerespecteerd worden. Zo ook op deze vrijdagavond.

Sugar Ray and the Bluetones is een gouden bluesband. Zanger Sugar Ray Norcia speelde met iedereen uiteenlopend van Muddy Waters tot Junior Wells. Voor zijn band wist Sugar Ray altijd de juiste gitaristen te selecteren. Vanavond is dat Little Charlie Baty. Een gitarist die ook met zijn eigen band al erg succesvol was.

Het is een mooi gezicht in het kleine Circus Hakim. De ruimte staat gezellig vol met stoeltjes. Little Charlie en Sugar Ray Norcia zijn niet de jongsten. Speciaal voor Little Charlie staat een stoel klaar waar hij geregeld even op kan zitten. Sugar Ray Norcia heeft een imposante collectie mondharmonica’s klaar liggen.

Gelijk gaat de band, met bassist en drummer, van start met stampende blues. Alle invloeden komen terug. De Chicago blues van mannen als Muddy Waters en James Cotton voert de boventoon. Toch vergezelt Sugar Ray dit alles met een aangenaam klinkende swing. Zijn stem klinkt het ene moment gruizig als Muddy Waters en vervolgens soepel als Van Morrison. Little Charlie zijn gitaarspel danst heerlijk om het mondharmonicaspel heen. Charlie pakt geregeld de spotlight voor een korte gitaarsolo. Dit alles gespeeld met het grootste plezier.

Dit is muziek die goed tot haar recht komt op deze intieme plek. Professioneel gespeelde, toegankelijke blues recht uit het hart. Bijvoorbeeld tijdens de stampende rock ’n roll van ‘Someday, Someway’. Hier staan een paar – bijna – zeventigers met evenveel plezier te spelen als in de vroege dagen in de bluesclubs van Muddy Waters. Geen wonder dat een van de hoogtepunten van de avond ook een cover is van Waters. ‘You Cannot Lose What You Ain’t Never Had’ is simpelweg prachtig. Vooral vanwege de traditionele herhaling van de zinnen. De emotie voelt oprecht.

En of het nu een cover is van het aloude gespeelde ‘Blueberry Hill’ of een nummer van één van de eigen cd’s, Sugar Ray and the Bluetones hebben de blues, soul en jazz in de vingers. Dat maakt dat de oudjes een goed optreden geven. Mooi om dit soort oude blueshelden in deze kleine setting te kunnen zien.