VERSLAG: Meshuggah - 21/6 - 013

Meshuggah - 21/6 - 013

Eerder werd bekend dat Fields Of Rock niet doorging en opeens was het uitverkoop in de zware- metalen- wereld. Zo werd Bullet For My Valentine elders ondergebracht en kregen we toch nog Powerfest in een zaal. De 013 lukte het om Meshuggah te strikken die op tournee zijn met The Dillinger Escape Plan en het uit North- Carolina Engeland afkomstige Between The Burried And Me.

Een voorprogramma krijgt weinig speeltijd, dit zijn we gewend, vandaag is dit echter hard balen. Between The Burried And Me staat voor de eerste keer op Nederlandse bodem te spelen. Het valt duidelijk op dat een paar handen vol met mensen speciaal voor deze band naar de 013 zijn gekomen en er niet voor hebben gekozen om met dit prachtige weer buiten op het terras alvast een biertje te pikken voordat het voetbal begint. Afsluiter ‘White Walls’ is een vijftien minuten tellend nummer wat alle elementen van metal en progressieve muziek bevat. Enig minpuntje aan dit nummer is het feit dat het door zijn perfectie gespeeld moet worden en meer als de helft van de set in beslag neemt. Voorafgaand aan ‘White Walls’ konden we luisteren naar ‘Selkies: The Endless Obsession’ en ‘Prequel To The Sequel’. Volgende keer met een eigen tour naar Nederland of samen met een band die muzikaal meer aansluit zoals The Ocean of Cult Of Luna, bands die hun voorprogramma ook meer speeltijd gunnen.

Zorgden ze afgelopen februari nog voor chaos in de Effenaar en Melkweg, vandaag staan de heren van The Dillinger Escape Plan opnieuw op de planken, dit maal dus in Tilburg. Geen bioscoopdoek op de achtergrond en ook de stroboscopen zijn een stuk minder als voorheen, waarover je niemand hoort klagen, je zou haast blind zijn geworden van de vorige keer. Met ‘Panasonic Youth’ en ‘43% Burn’ snelt The Dillinger Escape Plan er tegen aan om alleen wat gas terug te nemen, voor zover dit kan met een band van dit kaliber, tijdens ‘Setting Fire To Sleeping Giants’. Men hoort vandaag weinig nieuw materiaal en als klap op de vuurpijl schotelen ze ‘Sunshine The Werewolf’ voor om, na vijftig minuten, het podium te verlaten. The Dillinger Escape Plan, een band die wederom voor chaos, melodie en hoofdpijn heeft gezorgd.

Na een halfuurtje rust is het dan eindelijk tijd voor Meshuggah. De hoofdjes bangen meteen op en neer en de lange zwarte haren worden los gegooid. Obzen is wederom een fantstische muzikaal album, de nieuwe nummers ‘Pravus’ en ‘Electric Red’ kunnen op minder toeval rekenen als het oudere werk. De nieuwe single ‘Bleed’ is kennelijk toch een stop bekender. Van de vorige plaat Nothing kunnen we de nummers ‘Stengah’, ‘Perpetual Black Second’, ‘Rational Graze’ en ‘Straws Pulled At Random’ verwachten. Met ‘Suffer The Truth’ eindigt de reguliere set en krijgen we enkel één uurtje Meshugggah in plaats van de aangegeven anderhalf uur. Het blijft dus kennelijk toch een festivaltintje houden.