VERSLAG: Devotchka - 15/7 - Tivoli

DeVotchKa - 15/7 - Tivoli

Soms zijn er van die concerten waar je gewoon bij had moeten zijn. Is het niet vanwege het feit dat ze naderhand als legendarisch omschreven zullen worden, dan wel omdat de muziek van de act in kwestie zó waanzinnig mooi is en perfect het gevoel van dat ene moment weet te vangen. Dat laatste was zonder meer het geval bij het schitterende concert dat de Amerikaanse band DeVotchKa gaf in Tivoli.

Grote kans dat je nog nooit van DeVotchKa hebt gehoord. Echter, wie de film ‘Little Miss Sunshine’ heeft gezien is ook in aanraking gekomen met de muziek van DeVotchKa, dat in 2006 de soundtrack hiervoor schreef. Toch bestaat de band al veel langer. Reeds in het jaar 2000 bracht het collectief uit Denver, Colorado zijn debuutalbum uit. Eerder dit jaar verscheen album nummer zes, ‘A Mad & Faithful Telling’, met wederom een heerlijke verzameling exotisch klinkende liedjes.

De term zigeunerpunk, waarmee de band geregeld word aangeduid is niet zo zeer incorrect als wel onvolledig. Ja, er zitten hele vlotte, up-tempo nummers tussen, waarmee zeker de vergelijking opgaat met een band als Gogol Bordello, maar DeVotchKa is nog zoveel meer dan dat! Ook de term Balkanpop (à la Shantel) dekt de lading niet, want de muziek van DeVotchKa omvat een veel breder spectrum. De liedjes zijn meer dan eens heel temperamentvol, maar vaak ook weemoedig en droef. Doordrenkt van Slavische ritmes en een chansonachtige soberheid, is het geluid van DeVotchKa verder nog te spiegelen aan dat van Beirut, Ennio Morricone, Coldplay, een mariachiband en een willekeurige soundtrack van een Quentin Tarantino-film.

Wanneer de bandleden van DeVotchKa in het donker het podium oplopen, valt de met rode kerstverlichting versierde tuba meteen op. Na een eenzame vioolsolo gaat DeVotchKa van start met het openingsnummer, waarna zanger/gitarist Nick Urata, violist Tom Hagerman en tubaspeelster Jeanie Schroder meteen van instrument wisselen. Respectievelijk theremin en akoestische gitaar, accordeon en upright-bass. Enkel drummer Shawn King blijft gezeteld achter zijn drumstel, alhoewel hij geregeld zijn trompet tevoorschijn haalt. Zanger Urata, die op de één of andere manier doet denken aan acteur Matt Dillon, laat vooral de muziek spreken. Zijn contact met het publiek is uiterst bescheiden en bestaat voornamelijk uit een paar gemompelde bedankjes, terwijl hij het luide applaus wegwuift met zijn rechterhand. Zijn bedroefde en integere stemgeluid galmt zacht over de mooi gearrangeerde nummers, maar het raakt de harten van de bewonderaars des te harder.

Een groot deel van het publiek lijkt echter vooral de snelle nummers van DeVotchKa op prijs te stellen. En dan het liefst de aller snelste. Het Amerikaanse kwartet haalt er een aantal van stal, maar de verhouding tussen de rustige en de vlotte nummers blijft prima in balans. Ook met een uiterst charmante cover van ‘Something Stupid’ (afhankelijk van je leeftijd bekend van Frank en Nancy of Robbie en Nicole) wint DeVotchKa vele harten, al is het eigen materiaal stukken interessanter. Was je niet bij dit eenmalige Nederlandse clubconcert van DeVotchKa? Dan heb je daadwerkelijk wat gemist. Degenen die er wél bij waren kunnen daar over meepraten…