VERSLAG: Remy van Kesteren - 04/03 - Paard

Klassieke harpist betovert poppodia met nieuwe electronische muziek

Na jaren andermans (klassieke) muziek te hebben gespeeld, waagt een herboren Remy van Kesteren het om zijn eigen composities ten gehore te brengen. Met een band heeft hij een nieuwe sound gevonden, een mix van ambient, synth, jazz en klassiek. Vanuit de laatstgenoemde categorie is niet iedereen enthousiast; verraad! Zijn optreden bewijst echter dat Van Kesteren iets nieuws en unieks brengt en dat met een enorme drive. Wel jammer dat er deze avond zo weinig mensen Het Paard hebben kunnen vinden. Zelfs de kleine zaal is met niet veel meer dan honderd bezoekers half leeg.

Remy van Kesteren wordt al op tienjarige leeftijd toegelaten tot het Utrechts Conservatorium, waar hij met de hoogste onderscheiding afstudeert. In 2012 behaalt hij 'cum laude' zijn masterdiploma aan het Conservatorium van Amsterdam. Als gewild harpist geeft hij zo’n tweehonderd concerten per jaar over de hele wereld, en wint hij vele prijzen. Toch besluit hij het het roer om te gooien. Hij zet zijn harp (tijdelijk) opzij en sluit zich op in een tuinhuisje om zijn eigen muziek te componeren. De samenwerking met de Engelse zanger en producer Fin Greenall, beter bekend als Fink werpt zijn vruchten af. Een persoonlijke zoektocht resulteert in een nieuw geluid. Het resultaat is (na drie jaar!) het prachtige album Shadows dat uitkomt in februari 2019. Sinds de release tourt Van Kesteren mèt band in binnen- en buitenland, van Hengelo tot Sydney.

Het concert opent met ‘River Somewhere’, dat bestaat uit twee delen; een rustige intro met hoofdzakelijk harp, dat in deel twee met de band overgaat in een mooi opgebouwde climax, om vervolgens weer terug te komen bij het eerste deel als outro.

Voor het nummer ‘Shadow’ overwint van Kesteren de angst om te zingen. De op het album door Fink ingezongen track wordt met verve live door door hem vertolkt, met een beetje hulp van electronische stemvervorming.

Een van de opvallendste tracks is ‘Dancing On The Rooftops Of The Dead’, een compositie met medewerking Maarten Vos, de eveneens klassiek opgeleide muzikant die zich nu op het vlak van de experimentele muziek bezighoudt. Je hoort een opzwepend ritme met uitstekend werk van percussionist Mischa Porte. De keuze om een hornist (Morris Kliphuis) in de band op te nemen pakt verrasend goed uit en brengt een mooi evenwicht tussen oud en nieuw.

Drie van de elf gespeelde stukken zijn bewerkingen van anderen. Het betreft ‘Daydreaming’ (Radiohead), ‘Malamente’ (Rosalía), en ‘This Reminds You’ (Satie). Hiermee geeft hij aan dat hij een veelzijdige smaak heeft en het het leuk vindt te experimenteren met werk van anderen.
Van Kesteren is een sympathieke, integere muzikant. Het feit dat hij tegen beter weten uit zijn comfortzone stapt in een drang zich te te vernieuwen, zegt veel over hem. Met zo’n instelling kan het niet anders of we gaan nog veel van hem horen.