VERSLAG: Roachford / Sniff 'n' The Tears - 12/11 - Boerderij

Roachford / Sniff 'n' The Tears - Boerderij

Twee zittende muzikanten en een staand publiek. Het is een moeilijke setting, zeker als er maar 1 grote hit is die helemaal aan het eind gespeeld wordt. Toch weten de mannen van Sniff 'n' The Tears een sterke indruk te maken, met songs die soms wat meer richting folk gaan en dan weer verrassend op Driver's Seat lijken.

De teksten tussen de nummers door zijn niet heel sprankelend, de zaal is half gevuld wat het tot een moeilijk te beoordelen optreden maakt. Muzikaal zeker een 8, maar de sfeer speelt natuurlijk ook een rol en dat zorgt er toch voor dat het optreden voor de meeste aanwezigen niet als onvergetelijke concertervaring bestempeld zal worden.

Hoe anders is het enthousiasme bij Roachford dat als een raket van start gaat, met een nog uitstekend zingende frontman Andrew Roachford. Met zijn aanstekelijke lach en praatjes neemt hij de zaal mee naar de jaren 80 en 90 toen de samensmelting van soul, rock en pop nog vaak de hitlijsten haalde. Cuddly Toy, Only To Be With You, This Generation ze komen allemaal in geinspireerde versies voorbij.

Ook zijn samenwerking met Mike and the Mechanics krijgt een vermelding door Over My Shoulder op prachtige wijze door de Boerderij te schallen. Ook een eigen interpretatie van Bill Withers (Grandma's Hands en Ain't No Sunshine) maakt indruk. Het doet je zelfs afvragen waarom Roachford niet vaker in Nederland te zien is.

Het niveau is nog zo hoog dat de band makkelijk op Bospop een veld kan opzwepen en zelfs de grote zaal van 013 zou nog mogelijk zijn als deze geoliede machine deze lijn zou voortzetten en nog geregeld in Nederland langs zou komen. Een bijzondere double bill, het introverte Sniff 'n' The Tears en het uitbundige Roachford. Goed voor een grote glimlach huiswaarts en alvast vooruit dromen over een mooie festivalzomer.