VERSLAG: Black Pumas - 26/06 - Afas Live

Black Pumas

In het drukke schema van de Black Pumas vond het duo van Eric Burton en Adrian Quesada tijd voor een optreden in de AFAS Live in Amsterdam. Vanwege COVID-19 is het optreden een aantal maal verschoven. En inmiddels staat het optreden gepland tussen grote festivals en andere grote zalen. Paar weken geleden speelde Black Pumas nog op Governors Ball in New-York en binnenkort doen ze onder andere Rock Werchter en North Sea Jazz aan. In de AFAS Live spelen Black Pumas de grootste show op Nederlandse bodem ooit.

Dit allemaal dankzij hun fantastische debuutplaat. De cd Black Pumas is gevuld met zomerse ritmes en psychedelische soul dat de kracht van grote soulmannen samenbrengt met de levendige live scene van Austin. En dan ook de stem van Eric Burton. Als hij een half uur te laat de eerste noten zingt dan klinkt vooral die stem fantastisch.

Helaas lijkt de band vanavond erg zoekende naar het grote zaalformaat. De AFAS Live krijgt een set voorgeschoteld dat werkt voor een matig geïnteresseerd festivalpubliek, maar die de intimiteit die deze zaal kan bieden volledig tekort doet. De muzikanten klinken bombastisch waardoor Eric soms verdrinkt in de muziek.

Het is vooral Eric Burton die het niet aandurft om de muziek voor zichzelf te laten spreken. Binnen een paar minuten wordt er een paar keer gevraagd of iedereen ”A Good Time” heeft, moet er worden meegeklapt en moet er worden gezongen voor de jarige achtergrondzangeres. Geen enkel liedje krijgt de kans om voor zichzelf te spreken. Ronduit gênant is het tijdens de cover van Rodriguez zijn ‘Sugar Man’. Een prachtig lied over de valse belofte van drugsgebruik. En zeker geen lied om bijna 6.000 man ‘Sugar’ te laten schreeuwen.

Soms volgt een blik op wat het had kunnen zijn. Sporadisch zijn de Black Pumas echt bevlogen. Dan spiegelt de Black Pumas haar debuutplaat goed naar het podium. De gitaarsolo tijdens ‘Touch The Sky’ biedt precies die psychedelische vingerafdruk waardoor die plaat zo imponeerde en ‘OCT 33’ start met een Isaac Hayes intro waardoor de historie van psychedelische soul, hiphop en de muziek van Black Pumas samen komen. Geen wonder dat dit bijna het enige liedje is waarbij er geen contact met het publiek is.

Een knallende afsluiting van ‘Fire’ en een confettikanon kunnen het optreden niet meer redden. Hopelijk een tijdelijke misstap, want Black Pumas is nu juist een band die ook met kleinschalige liedjes een grote zaal kunnen inpakken. Dat laten ze vanavond niet zien.