VERSLAG: Lianne La Havas - 05/07 - TivoliVredenburg

Lianne La Havas - 06/07 - Paradiso

Lianne La Havas houdt van Amsterdam, en Amsterdam houdt van Lianne La Havas. Voor die conclusie heb je feitelijk maar een tiental minuten nodig vanavond, en even later kirt de Londense zelf: “You look exceptionally good, Amsterdam!” Ze lijkt zielsgelukkig dat ze weer mag optreden en na shows op onder meer Glastonbury, Rock Werchter en één dag eerder in TivoliVredenburg, is hier gelukkig allang weer sprake van een geoliede machine zoals we van de zangeres gewend zijn.

Het is vanavond, zo vertrouwt ze ons toe, nota bene de dag waarop haar debuutplaat Is Your Love Big Enough, zijn tiende verjaardag viert. 6 juli 2012, de dag waarop de wereld pas écht kennismaakte met hoe buitengewoon getalenteerd Lianne Charlotte Barnes is. Inmiddels zijn we dus een decennium en twee andere platen verder, waarop ze eigenlijk nooit heeft teleurgesteld. La Havas beschikt als geen ander over de gave om breekbare gitaarliedjes te combineren met beweeglijke soul, waarin de ritmesectie altijd de boventoon voert.

Dat is ditmaal niet anders, met een set waar de dynamiek werkelijk vanaf druipt. Van een voortreffelijke cover van neo-soultrack ‘CYANIDE’ van Daniel Caesar, via een briljante versie van ‘Unstoppable’ tot aan de waanzinnige uitsmijter ‘Bittersweet’, waarin ze voor de zoveelste keer deze avond laat horen over wat voor ongelofelijke stem ze beschikt. De stampvolle poptempel eet - logischerwijs - volledig uit haar hand. Wat heet: ze krijgt na drie nummers al een bos bloemen aangereikt door het groepje hardcore fans op de eerste rij.

Van de Dutch Disease is vanavond, op een groepje etters vlakbij de linkerbar na, dan ook gelukkig geen sprake. Het is doorgaans muisstil, zeker wanneer ze zichzelf in het middenstuk helemaal solo begeleidt tijdens (onder andere) een prachtversie van ‘Wonderful’. Vlak daarvoor speelt ze samen met haar briljante band - waarin nieuwbakken bassiste Shanice Bennett de show steelt - ‘Weird Fishes’, onmiskenbaar een hoogtepunt in deze set. Van onmiskenbaar naar onherkenbaar, want wie hoort nog dat dit eigenlijk ‘gewoon’ een Radiohead-cover is?! De manier waarop La Havas het voor elkaar krijgt om nummers van anderen naar haar hand te zetten, is verbluffend.

Then again, wat is er vanavond niet verbluffend? In een kleine twee uur zit geen enkel inkakmoment; zelfs wanneer er middenin het publiek iemand in elkaar zakt en er paniekerig om hulp gevraagd wordt, doet ze het perfect. Show stilleggen, gitaar opbergen, iedereen optrommelen om hulp te verlenen, het podium verlaten en pas weer terugkomen als ze driedubbel gecheckt heeft of alles weer in orde is. “Please send this person your love, Paradiso.”

La Havas ‘love’ voor het publiek is in elk geval ‘big enough’, en dat is volledig wederzijds. Een weergaloze show van een van de beste soulartiesten van de laatste twintig jaar. Laat daar geen twijfel over bestaan.