VERSLAG: Sofi Tukker - 12/09 - Paradiso

Sofi Tukker brengt de festivalsfeer naar Paradiso

Als Sofi Tukker je nog onbekend is, kun je stiekem een beetje denken aan een soort moderne Vengaboys (dat zal wat te maken hebben met de link naar Brazilie van beide acts), en eigenlijk aan meer foute dansmuziek uit de ‘90s. Dat is wat simpel gezegd natuurlijk – er komt wel wat meer kijken bij deze moderne elektronische bangers. Het lijkt er vooral op dat Sofi Tukker een vergelijkbare formule heeft gevonden om mensen van allerlei leeftijden en achtergronden aan het dansen te krijgen. De show vanavond opent op de beats van 2 Unlimited, en zo weten we precies waarvoor we warm draaien.

W.E.T. T.E.N.N.I.S. - een acroniem voor 'When Everyone Tries To Evolve, Nothing Negative Is Safe'. Het is de titel van hun nieuwste album, het tweede solide album tussen de véle EP’s en remixes die de afgelopen jaren zijn uitgekomen.

Vanavond staat helemaal in het thema van het nieuwe album, en dus tennis: tennisballen in drumkits, sportieve tennis outfits met een disco tintje en een flink scoreboard als backdrop. Sofi Tukker is bij uitstek een act die je niet al te serieus moet benaderen - dat vinden ze zelf ook – als je graag in het feestgedruis wilt meedoen.

Wie is Sofi dan? Dat is niet één persoon, maar twee. Het Amerikaanse muzikale duo bestaat uit Tucker en Sophie (je bedenkt het niet). Hun ontmoeting is zo cliché als wat, maar de muziek die ze maken des te min. Een paar jamsessies op een gezamenlijke universiteit betekende het begin van deze vrolijke poppy dansmuziek met invloeden over de hele wereld.

De avond trapt af met twee héle enthousiaste dansende mannen in neon oranje tennis shorts (en ook af en toe in een cheerleader outfit, niemand die klaagt, vooral de eerste rij niet) van Bob’s Dance Shop en half Paradiso is al laaiend enthousiast. Het duo laat er geen gras over groeien - bij opkomst trappen ze af met ‘Energia’, de perfecte hit om even af te tasten hoeveel zin we hebben om te dansen. Antwoord: veel. Zelfs op de balkons staat een uitverkocht Paradiso klaar om te dansen.

Publieksparticipatie is iets dat vanaf de eerste minuut als vanzelf gaat; zwaaien zij, dan zwaaien wij. Gooi de macarena er in, wij doen hem. Hoofd, schouders, knie en teen? Ja natuurlijk. Het is duidelijk dat deze artiesten de festivals niet onbekend zijn, en ze nemen de euforische sfeer vanavond mee naar de zaal in Amsterdam.

Tijdens ‘Awoo’ en ‘Emergency’ komen de dansers terug het podium op, en weten tot in elke hoek van de zaal de boel op te zwepen. Een slimme move, voor zowel Sophie als Tucker, die niet echt uitbundige podiumdieren zijn. Tucker lijkt vooral heel comfortabel achter zijn soundboard, en Sophie is vooral bezig om al die hoge noten te raken. Die concentratie van beiden levert ons elektrische bangers op die je nergens eerder hoorde, ondersteund door hele diverse live instrumenten en bijzonder genoeg paste er vlekkeloos nog een akoestische ballad in het midden.

Deze hele avond is het een dik, dik feest - hoogtepunten zijn ‘Swing’, ‘Purple Hat’ en ‘Drinkee’, waarbij het duo even een viertal wordt met een heerlijke choreo. Het kwartet heeft heel Paradiso op de hand. ‘Batshit’ is zowel voor het publiek als Tucker een favoriet; hij kan eindelijk even solo los met die diepe stem, en met z’n moves in de heupen heeft ‘ie er een hele schare groupies erbij.

Sofi Tukker is zo’n artiest waarbij het eigenlijk niet zou moeten werken, maar dat doet het juist. Die loepzuivere zang van Sophie zou je niet zo gauw plaatsen op dikke dansbeats (in ontelbaar diverse talen ook nog) gecombineerd met die maffe Tucker met z’n basketbal-bouw en Gunther-look, rammend op soundboard knopjes. Maar dat doet het gewoon. En als je wilt weten waarom dat dan zo goed werkt, moet je vooral volgend jaar de festivalweides afstruinen om het zelf een keer mee te maken.