VERSLAG: Leaf - 16/10 - Oosterpoort

Leaf - 16/10 - Oosterpoort

De Groningse poptempel is nog leeg wanneer rond half acht de eerste bezoekers de zaal betreden. Veel meisjes en vrouwen van in de twintig hebben de moeite genomen. Hier en daar zie je wel een verdwaalde man, een kind of dertigplusser, maar het leeuwendeel is jong en vrouw.

In het voorprogramma staat de relatief onbekende formatie No shakespeare. Deze bestaat uit drummer, keyboard, bassist, gitaar, slaggitaar en maakt indie/folk. Het is jammer dat het voorprogramma vaak in de schaduw van de hoofdact staat. Dat resulteert dan ook regelmatig in passieloos spel dat verwatert tot herrie. Voor No Shakespeare gaat dit niet op. Dat ze voor een publiek met een open-mind staan (deels eigen) maakt natuurlijk ook uit.

Naarmate de set vordert applaudisseert men vaker. Het publiek is het meest enthousiast bij het nummer ‘Wish you was here’. En wanneer ze denkt dat het nummer is afgelopen start de band een reprise. Wat tot gevolg heeft dat ze alleen maar enthousiaster worden.

In vergelijking met de hoofdact is er weinig interactie met het publiek. Qua uitstraling moet ik denken aan de Artic Monkeys en dat is geen compliment. Daar moet dus aan gewerkt worden. Verder is de Engelse uitspraak van de zanger erg Nederlands. Hij beschikt over een dijk van een stem die meer tot z’n recht komt in de stevige rock dan in ballads.
Leaf betreed het podium onder uitbundig geklap. De set starten ze met het nummer waar naar de cd vernoemd is: ‘Live’s a beach. In dit nummer zit een zangkronkel die zowel op de cd als live niet tot z’n recht komt. Bij ‘Charm on request’ merk je dat ze live beter klinken. De sleur dreigt er spijtig genoeg in te komen. Het vele optreden heeft sommige nummers een beetje afgevlakt, maar de meeste mensen valt dat vanavond niet op.

‘Wonderwoman’ spelen ze ietwat vluchtig en strak. Dat weerhoudt het publiek er niet van passioneel mee te zingen. Voor een zaal die halfvol is maken ze behoorlijk wat geluid. Toch is het jammer dat er relatief weinig mensen op af zijn gekomen. Met het nummer ‘oh no, oh no’ tonen ze aan veel kwaliteit in huis te hebben. De minutenlange improvisatie van hoge kwaliteit is daar het tonend voorbeeld van. In eerste instantie trekt deze de aandacht, maar de meesten verliezen deze na dertig seconden. Dit lijkt niet het publiek voor creatieve uitspattingen.

Vlak voor het emotionele nummer ‘ You & her’ gaat de band in een halve cirkel zitten en komen er gezellige lampjes naar beneden. In een akoestische setting zetten ze het nummer in. Zijn lading gaat aan velen voorbij. Dat is jammer, want Annemarie breng veel gevoel in het nummer aan. Ook de volgende liedjes worden in de akoestische setting gespeeld.
De knaller van de avond is ‘New song’. De zaal zingt volmondig mee en tot in de achterste banken staan ze te klappen. Er volgen nog enkele nummers en een paar toegiften, maar de echte klapper blijft toch dit nummer.

Er is veel aan gedaan om er voor te zorgen dat het publiek zich vermaakt. De interactie tussen band en toeschouwer is zeer goed. De hele avond door heb je het gevoel contact met ze te hebben. Zo nu en dan biedt Annemarie de mogelijkheid om een vraag te stellen. Een beetje sneu voor haar is wel dat een van de vragen is hoe ze heet.

De uitspraak is live beter dan op de cd, maar laat soms te wensen over. Ook zijn sommige nummers wat ingezakt. Toch heb je zeker niet het gevoel dat je te veel betaalt hebt. Wanneer je een kaartje koopt voor Leaf (met of zonder support) krijg je waar voor je geld. Leaf brengt een avondje luchthartige en vrolijke muziek. Of de tekst er werkelijk toe doet kun je je afvragen. Maar ja een band met slechte teksten valt natuurlijk direct door de mand.