VERSLAG: Teskey Brothers - 10/03 - AFAS Live

Teskey Brothers - 10/03 - AFAS Live

Twee avonden op rij de AFAS Live vullen, dat is een knappe prestatie van deze band. De Australische formatie die sinds 2019 op de radar verscheen met liedjes als So Caught Up, werd goed gepromoot op onze landelijke radio (door o.a. Rob Stenders) en het zomerse laidback plus country-achtige pop/rockgeluid van Teskey Brothers ligt Nederland sowieso wel.

Voor het de beurt is aan het hoofdprogramma, mag Cmat de zaal verblijden met een optreden. Nu zullen doorgewinterde concertgangers wel minder geslaagde support acts gezien hebben, maar Cmat heeft de irritatiefactor van de buitencategorie. Schelle gilletjes, excentriek gedrag en ronduit vals gezongen en gespeelde kleinkunst. Verpakt als singer-songwriter act met hier en daar een Kate Bush kopstemmetje zou je nog voor de cultstatus kunnen gaan en een zeer open minded publiek zou het nog wel accepteren. Maar dit is zo vals en slecht dat de opluchting voelbaar is als het klaar is. Onbegrijpelijk dat deze dame zo'n spotlight mag innemen, blijkbaar is ze backstage ontzettend gezellig als Teskey Brothers dit een geslaagde opener vindt.

Als de heren zelf het podium betreden met voltallige begeleidingsband is het vanaf seconde 1 raak met hun warme sound, alhoewel tijdens de eerste drie nummers ook hier behoorlijk wat valse noten hoorbaar zijn. Uiteindelijk was dit wellicht wat vermoeidheid of slijtage aan de stem door het vele touren want gaandeweg de show zijn de vocalen wel dik in orde.

Mooie nummers als Crying Shame en So Caught Up krijgen live fraaie uitvoeringen, soms gelijkend op de albumversie, dan weer net een andere twist. Hou je van de muziek, dan is elk nummer raak maar mensen die minder thuis in het oeuvre zijn, die zullen een heel concert wel wat eenzijdig vinden. En eerlijk gezegd wordt het na een tijdje wel erg mellow en is de vibe van vrijwel alle nummers hetzelfde.

Alsof de band deze kritiek al eens eerder opgevangen heeft, slaat het geluid wat om naar steviger gitaarwerk, psychedelischer ook, zelfs dat het een beetje aan Pink Floyd doet denken. Een prima zet om de aandacht van de mensen in de fors gevulde, bijna uitverkochte zaal aan de gebeurtenissen op het podium vast te houden.

Tot slot een lang uitgerekte Hold Me, fraai meegezongen door het publiek. De gospel feel van het nummer, het bijbehorende klappen en de samenzang geeft een gezellige verbroederende sfeer en is een prima slot voor dit niet perfecte maar wel erg vermakelijke en vrolijke optreden. Een volgende keer zou een uitgestrekte festivalweide en een lekker zonnetje de muziek nog beter tot z'n recht laten komen maar ook als zaalconcert biedt Teskey Brothers topamusement dat voor een herhalingsbezoek vatbaar is.

Thomas Spiekerman