VERSLAG: Damien Rice - 22/03 - Koninklijk Theater Carré

Damien Rice - 22/03 - Koninklijk Theater Carré

Net als in 2014 geeft Damien Rice vanavond een concert in Koninklijk Theater Carre te Amsterdam. Destijds speelde de Ierse singer/songwriter voor het eerst van zijn plaat ‘My Favourite Faded Fantasy’. Ditmaal is er weinig nieuws onder de zon, maar Damien Rice laat wederom zien een fantastische troubadour te zijn.

Het voorprogramma wordt vanavond verzorgd door Silvia Pérez Cruz. De Spaanse flamenco-zangeres weet harten te winnen met haar intense en schitterende stem. Dat ze in het Engels nauwelijks uit haar woorden komt, maakt het alleen maar authentieker.

Maar het draait vanavond natuurlijk om Damien Rice. De singer/songwriter heeft al een aantal legendarische optredens in Nederland op zijn naam staan en dat heeft hem ruim genoeg fans opgeleverd om Carré tweemaal uit te verkopen. Het blijft indrukwekkend te zien hoe hij het podium oploopt, zijn akoestische gitaar pakt en de muisstille zaal inpakt met zijn zielenroerselen. Het geluid in Carre is natuurlijk piekfijn.

Het is alweer meer dan 8 jaar geleden dat Damien Rice met een album op de proppen kwam. Hij geeft zijn iPhone hiervan de schuld. Hij gebruikt het apparaat om ideeën voor zijn nummers op te nemen, maar als hij het nummer daarna wil uitwerken, is de magie verdwenen. Onder de douche een nummer bedenken en daarna spelen tot hij het nooit meer vergeet werkt volgens hem een stuk beter. Vanavond laat hij een fragment van een nieuw nummer horen. Een titel heeft het nog niet, en het is nog lang niet af, maar hij laat Carre ‘Don’t make tonight, our last, cause I’ al wel meezingen. Het nummer lijkt een typische Damien Rice parel (er staat een uitstekende opname van op Youtube als je naar 'Damien Rice new song Carre' zoekt) en laten we hopen dat er snel meer volgen.

De rest van de avond teert Damien Rice op zijn oude nummers van ‘9’ en vooral ‘O’. Als voorprogramma Silvia Pérez Cruz samen met hem achter de piano kruipt voor ‘9 Crimes’ krijgen deze oude nummers door de Spaanse invloeden wel een nieuwe dimensie. Ook Danser/kunstenaar Jana Jacuka verrijkt de ervaring. Ze danst in de coulissen en speelt met het licht. Het is het begin van een mooie climax. Via ‘I Remember’ en een schitterende onversterkte versie van ‘Cannonball’, wordt in de toegift met ‘Cheers Darling’ een stuk toneel opgevoerd. Damien Rice en zijn twee muzes van vanavond drinken wijn. Als de vrouwen hem de rug toekeren trekt hij een oude jas en sjaal aan en eindigt hij alleen en in de regen op de rand van toneel. Gelukkig heeft hij zijn drank nog. Afgesloten wordt er met ‘The Blowers Daugther’ die ook nog even overgaat in ‘Creep’ van Radiohead. De uithalen komen uit z'n tenen. Werkelijk schitterend.

De wereld ziet er heel anders uit dan in 2014, maar voor Damien Rice lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Het is jammer dat er vanavond nauwelijks nieuw werk langskomt, maar Damien Rice zorgt wel weer voor magie op het podium en kippenvel in het publiek. Hopelijk vindt hij snel meer inspiratie voor nieuwe muziek, want zijn talent is werkelijk uniek.