VERSLAG: The Robert Cray Band - 22/05 - TivoliVredenburg

Robert Cray

Robert Cray is nog druk bezig met het inhalen van zijn door COVID-19 afgelaste concerten. Drie jaar na de oorspronkelijke datum staat de Amerikaanse bluesgitarist maandag voor een stampvolle grote zaal in Tivoli Vredenburg. Optredens in Hengelo, Groningen en Nijmegen komen er nog aan.

Zijn bekendheid bij het brede publiek ontstond in de jaren ’80 met een golf blues muzikanten waar ook Stevie Ray Vaughan en George Thorogood op mee surfte. Bij Robert Cray was het geen harde gitaarrock, maar rustige (‘low-down’) funky blues. En dit geluid vormt nog steeds de basis voor de muziek.

Robert Cray speelt vanavond een mooi overzicht van zijn carrière. Nieuwe liedjes en oude klassiekers. De volle zaal moedigt Robert Cray aan tot een energieke setlist en geginnegap met bassist Richard Coussins.

Dat levert veel mooie momenten op. Een eerbetoon aan Bobby “Blue” Bland is het hoogtepunt. In ‘Deep In My Soul’ klinkt Robert Cray het beste. De band begeleidt het soulliedje met een traag ritme. De lucht tussen de noten geeft extra ruimte voor de emotie die blues zo mooi kan maken.

Natuurlijk maakt ook het gitaarwerk van Robert Cray indruk. Hij is geen gitarist van de grote gebaren. Echter, de wijze waarop hij een solo uit zijn heup slingert tijdens ‘Poor Johnny’ is fantastisch. Ook indruk maakt ‘You Had My Heart’. Begeleid door een stevig drumritme dat meer bij Santana past als bij de klassieke blues pakt Cray subtiliteit in zijn gitaarspel.

En toch is dit niet de meeste subtiele Cray die we in Nederland zagen. Daarvoor is de zaal net te groot en de stemming op het podium te jolig. Tijdens een muisstil moment probeert Robert Cray in ‘Right Next Door (Because of Me)’ sfeer op te bouwen door zachtjes op het podium te stampen. Uit de zaal klinkt echter onverwacht applaus waardoor het liedje eerder wordt afgekapt.

Utrecht krijgt wel een funky, vrolijke Robert Cray en daar is ook helemaal niks mis mee. Robert Cray en zijn vakkundige muzikanten spelen vandaag klassieke blues. In elk liedje speelt Cray wel een solo. Regelmatig krijgt ook het Hammond orgel ruimte om te schitteren. Deze degelijke muzikaliteit maakt dat Cray sinds de jaren ’80 populair is. En gelet op de uitverkochte Grote Zaal misschien wel populairder als ooit.