VERSLAG: Bruce Springsteen & The E Street Band - 25/05 - Johan Cruijff ArenA

Bruce Springsteen

Bruce Springsteen weet als geen ander in tijden van economische- en/of maatschappelijke tegenspoed mensen weer samen te brengen met zijn muziek. In de nasleep van de COVID-19 pandemie doet hij dit door terug te grijpen op zijn oude liefde voor soul- en gospelmuziek. Iets meer dan een jaar na de laatste lockdown in Nederland staat de oude rocker met zijn E Street Band twee keer in de Arena en daarna nog op het Pinkpop terrein. Ondanks zijn 73 jaar staat Bruce Springsteen nog garant voor een dik drie uur durende show.

Stevig statement dan ook om te openen met ‘No Surrender’. No Retreat, Baby, No Surrender schalt om kwart voor acht. Geen overgave aan leeftijd. Geen overgave aan de pandemie. Het eerste half uur van de show wordt gebruikt om het publiek weer bekend te maken met de E Street Band. Max Weinberg zijn drums dreunen over iedereen heen. Vaste tweede man, consigliere Steven Van Zandt pakt de broederschap met Springsteen op. Neef Jake brengt de herinneringen aan Clarence Clemons tot leven met al snel een solo. Een half uur later zingt bijna elke muzikant van de E Street Band een paar zinnen uit ‘The Promised Land’ en heeft Springsteen de Arena ingepakt. Een innige band met het publiek is weer opgepakt!

Er wordt weinig geput uit het tegenvallende soulcovers album Only The Strong Survive. Dat is een verstandige keuze. De uitbreiding van band met zangeressen en blazers vormt wel de basis voor een optreden waarin oude liedjes worden voorzien van wat extra gospel. Springsteen overtuigt in de kleine liedjes, maar moet het vanavond vooral hebben van de stevige rock. De stuwende drums van Weinberg lijken maar geen pauze te nemen. De energie in overdonderende versies van de Jimmy Cliff cover ‘Trapped’ en de stomende trein van ‘Johnny 99’ rollen zonder genade door de Arena heen.

Tussen dit overdonderende werk is verlies het centrale thema van de show. Springsteen doet enkel met trompet halverwege de show een eerbetoon in ‘Last Man Standing’ aan zijn overleden vriend van zijn eerste band The Castilles. ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ staat nadrukkelijk stil bij overleden leden van de E Street Band en als afsluiting van de avond pakt Springsteen de akoestische gitaar voor “I’ll See You In My Dreams” met als boodschap dat echt afscheid nemen nooit nodig is.

De boodschap is helder. Vier het leven. Elke dag. En met de kracht en het enthousiasme van de E Street Band is het wel heel moeilijk om dat niet te doen op deze donderdagavond in mei.