VERSLAG: Peter Gabriel - 05/06 - Ziggo Dome

Peter Gabriel - 05/06 - Ziggo Dome

Het komt niet vaak voor dat artiesten ermee wegkomen vooral nieuw werk te spelen, nota bene nog te verschijnen muziek. Maar bij de altijd innovatieve Peter Gabriel en zijn fans is dat anders, die kunnen dat heel goed hebben. Natuurlijk komt een deel ook om de hits te horen, maar er zijn zichtbare emoties alom bij zijn recente composities. De ticketprijs was behoorlijk fors en voor sommige plekken zelfs bijna 200 euro per kaartje, dus de verwachtingen zijn hoog. Ook is er toch ook wat spanning voelbaar vooraf of iedereen nog wel thuiskomt met het OV, gezien de zeer chaotische avond ervoor met nul treinverkeer rond Amsterdam en eveneens een loeidruk Harry Styles-concert bij de overburen van de Arena. Doemdenken had geen zin en al snel blijkt: deze avond verloopt vlekkeloos.

In een zee van roze broeken en/of zomerse bloemenkettingen gedragen door nerveus giechelende jongedames op weg naar Harry Styles in de Arena, manoeuvreert het bijna timide en schokkend gewoon geklede Peter Gabriel-publiek - op een enkele hippie outfit - na zich naar de Ziggo Dome. Een zaal die aangenaam koel en donker is als contrast met de kleurenzee, de felle geluiden en zomerse chaos buiten de concerthal. Voor het eerst doet de Ziggo Dome met enkel stoelen op de vloer als een theater aan. Het enige muzikale raakvlak tussen beide artiesten is overigens dat Harry Styles Gabriels monsterhit 'Sledgehammer' eens uitstekend gecoverd heeft. En dat Gabriel zijn bewondering daar ook voor uitte. Het zou geestig geweest zijn, een gastoptreden tijdens die hit, maar dat was vast en zeker logistiek en qua tijd onmogelijk. Ook omdat de toeschouwers per concert dermate verschillend zijn, zou het alleen voor de artiesten zelf een leuke gimmick geweest zijn het nummer samen te vertolken.

Een grote klok op het beeldscherm telt de tijd af en is tevens een verwijzing naar een Nederlands kunstwerk. Terwijl Peter Gabriel zich uit zijn oranje plantsoenendienst- of Guantanomo Bay-pak hijst kan zijn show beginnen. Die is in principe qua songvolgorde tijdens de hele tour hetzelfde, met een rustig begin en relatief veel nieuwe songs van het later dit jaar te verschijnen tiende album i/o. Het zijn stuk voor stuk mooie nummers met terugkerende thema’s als de natuur, spiritualiteit, leven en dood, vergankelijkheid, die met de kenmerkende warme en licht hese sound van Gabriel veel gevoel en diepte meekrijgen. Betoverend mooie haarscherpe beelden en visuals op schermen rondom het podium doen een visuele en psychedelische duit in het zakje voor een nog betere concertbeleving. Het geluid is in het begin even rommelig door wat knetters in de speakers, maar dit euvel is gelukkig heel snel verholpen en de rest van t concert niet meer teruggekomen.

Net als de spanningsboog wat afzwakt door de vele nieuwe songs wordt de megahit 'Sledgehammer' als afsluiter van de eerste set ingezet. Ondanks de vele malen dat je het lied al eens hoorde, blijft de energie van de totale sound met blazers opperfris en met zijn band klinkt het nummer als nieuw, energiek en soepel. Deze ode aan seksualiteit onder een deken van metaforen als stoomtreinen en fruit wordt met bombastische beelden vol close-ups van bloemen en bijtjes, parende dieren en, opzwellende paddenstoelen ondersteund. Toch wel een komische noot, waarbij het 'zitpubliek' in de Ziggo Dome uitbundig van de stoelen kom. In het toch soms ook vrij melancholische eerste gedeelte van dit concert is het prettig even los te komen van die stoel en het concert meer intens te beleven.

Een korte pauze om wat te drinken te halen is zeer welkom getuige de enorme rijen voor de bar, maar stiekem blijven ook veel mensen dicht bij hun plek hangen, aangezien nog vele favorieten als In Your Eyes, Solsbury Hill, Red Rain en Don't Give Up zullen volgen. Waar het tijdens het eerste bedrijf vooral wegdromen geblazen was en filosofische nummers centraal stonden is het tweede deel uitbundiger en expressiever met ook meer 'Peter Gabriel én zijn band' als collectief en organisch geheel. De bassist die de diepe stem perfect doet als intro van In Your Eyes, de kenmerkende danspasjes gebroederlijk naast elkaar, fans hebben het eerder gezien maar smullen nog steeds. En eerlijk is eerlijk, Gabriel heeft niet last van slijtage of ouderdom in zijn vocalen en bewegingen. Vitaal en met schitterende uithalen zingt hij zich moeiteloos kriskras door zijn oeuvre heen en bij echt hoge noten zijn er werkelijk sublieme zangeressen om te assisteren en in hun solo's is er ook alle ruimte zelf te schitteren. Don't Give Up met qua kleuren mooie contrasten op de schermen krijgt een nieuwe lading, de inbreng van Kate Bush op de albumversie is uniek maar deze live versie van 5 juni in de Ziggo Dome is minstens zo mooi. Met veel soul gezongen.

Politiek en thema’s als racisme, of bijvoorbeeld regenboogsymbolen zitten ook verweven in deze show, maar zo subtiel dat het nergens opdringerig of belerend wordt. Zichtbaar emotioneel, met betraande ogen zingt Gabriel nogmaals zijn oude maar nog altijd op nieuwe situaties toepasbare hit Biko over de Zuid-Afrikaan die tragisch ten einde kwam. Peter Gabriel wil klaarblijkelijk als slotstuk toch nog iets meegeven aan zijn publiek om over na te denken, al zal dit voor ieder verschillend zijn. De muzikaliteit, het brede palet aan thema’s en stijlen dat Gabriel hanteert is als een zeer veelzijdige expositie in een museum waar iedere liefhebber wel iets van of uit elk gehoord lied kan meenemen. Een gedachte, wijsheid of gevoel passend bij ieder zijn of haar perceptie en dit weer meenemend naar een ongetwijfeld volgend concert van Peter Gabriel in de toekomst. Dit was nog zo actueel en fris en de nieuwe nummers klinken dermate intrigerend dat dit concert totaal niet als een mogelijke afscheidstournee aanvoelde.Subliem.