VERSLAG: Bruce Springsteen & The E Street Band - 11/06 - Megaland

Bruce Springsteen & The E Street Band - 11/06 - Megaland

Iets meer dan twee weken nadat Bruce Springsteen twee keer in de Amsterdam Arena stond is hij terug in Nederland. Ditmaal voor een uitverkocht Megaland. Het Pinkpop terrein biedt alles voor een schep bovenop de Arena. Het buiten terrein biedt vooral een kans voor beter geluid en meer sfeer.

Met zijn 73 jaar is het niet meer de Springsteen die in 2009 en 2012 op het podium stond. Geen levende jukebox en wilde danspassen over het podium. En een wat statische setlist. De licht stijve rock 'n roll held zet in de brandende zon een fantastisch optreden meer. De setlist biedt weinig verrassingen voor echte fans die nauwgezet zijn tournee volgen. Het is dan wel een setlist waar Bruce 50 jaar ervaring in samen brengt. Zowel qua geluid als qua visueel beeld. In alles staat de grootste rockband ooit op het podium. Niemand heeft dit gevoel van kameraadschap en zo'n sterke collectie individuen op het podium.

Geen klassiekers zoals 'The River', 'Atlantic City' en 'Waiting On A Sunny Day' die de afgelopen jaren steevast de revue passeerden. Wel een mooie mix van oude en nieuwe liedjes.

De E Street Band is vanavond een enorm gezelschap uitgebreid met blazers en koor. De eerste tonen lijkt het even tegen te vallen met het geluid, maar zodra de E Street Band eenmaal op gang is valt de trein niet meer te stoppen. De muziek van Springsteen is altijd doordrongen van de soul en gospel. Maar vanavond is dat nog meer de kern van het optreden.

Vooral in het prachtige middenstuk. 'Kitty's Back' is een fantastische ode aan oude rhythm and blues. Met voor bijna elk bandlid wel een solo. 'Johnny 99' zoekt het meer in de rock 'n roll van Creedence Clearwater Revival.

Zo overdondert Bruce Springsteen voor bijna drie uren. Geen gelul. Swingende rock dat keihard doorrolt. En een show die tot in de puntjes is voorbereid. Bruce Springsteen en Little Steven zingen kameraadschappelijk in dezelfde microfoon om daarna naar de camera te dansen. Saxofonist Jake Clemons en Bruce hebben chemie wanneer ze samen dansen. Wanneer Bruce aandacht wil voor zijn centrale thema van ouder worden en afscheid nemen, dan neemt ondertiteling de bezoekers mee.

Met de strak georganiseerde show zet Springsteen een opreden neer van grootse klasse. Hij geeft ruimte aan de band en de band is visueel continu aantrekkelijk. Echter op de juiste momenten lijkt er ruimte voor de passie van deze muzikanten. Bijvoorbeeld met de mondharmonica solo aan het einde van 'She's The One'. Springsteen blaast zijn longen eruit. En je weet dan. Het kan zomaar de laatste keer zijn. En een artiest van dit kaliber zullen we niet snel meer zien.